”Nieść mamy spokój, rozsądek, opanowanie, prawdziwą miłość, która nie pozwoli, by w nas zło triumfowało. Zanieść mamy te cechy w swój dom, otoczenie bliższe i dalsze.” – z myśli ks. W. Kacza
Głębokie cierpienie może zadziałać dwojako – albo złamać człowieka i pogrążyć w bezpłodnej rozpaczy, albo oczyścić go wewnętrznie i zrodzić czystą miłość. Próba więzienia, jakiej doświadczył ks. Witold Kacz, zrodziła w nim ideę utworzenia Instytutu Świeckiego. W sześć lat po opuszczeniu więzienia, w 1959 roku ks. Witold rozpoczął prowadzić comiesięczne dni skupienia dla osób chcących pogłębić swe relacje z Bogiem. Rok później osiem osób składa ślub czystości, tworząc podwaliny instytutu świeckiego. Nowo mianowany biskup pomocniczy Karol Wojtyła, późniejszy papież św. Jan Paweł II włącza się w proces formowania wspólnoty i co najmniej dwa razy w roku uczestniczy w jej spotkaniach. W 1966 roku pięć osób składa wieczyste śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa w obecności kardynała Wojtyły i tak gruntuje się Instytut Świecki o pierwotnej nazwie Sacramentum Unionis.
Według myśli ks. Kacza, wspólnotę mają tworzyć osoby samotne żyjące w świecie, które mieszkają we własnych mieszkaniach i trudnią się pracą zarobkową, a zarazem składają śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Osoby te, poświęcone Bogu, nazywamy świeckimi konsekrowanymi.
Śmierć ks. Witolda Kacza miała miejsce w Krakowie dnia 7 II 1981 r. W następnych latach, po upadku systemu socjalistycznego, Instytut Świecki rozwinął się pomyślnie, zmienił również nazwę na Wspólnotę Chrystusa Odkupiciela Człowieka. W 1994 r. ze wspólnotą poprzez Kręgi związało się pierwsze małżeństwo, powstała gałąź męska świeckich konsekrowanych, przybyło również Sympatyków.
Świeccy konsekrowani, żyjący potrójnymi ślubami czystości, ubóstwa i posłuszeństwa tworzą rdzeń wspólnoty. Zmawiają codzienną Liturgię godzin i uczestniczą we Mszy św. Natomiast zarówno osoby z Kręgów jak i Sympatycy w zasadzie nie składają ślubów, lecz starają się żyć duchowością ewangeliczną na co dzień. Członkowie wspólnoty nie mieszkają wspólnie i nie noszą odrębnego stroju, którym wyróżnialiby się od otoczenia. To, co powinno wyróżniać członków wspólnoty, to miłość do Boga i drugiego człowieka, głębsze życie wewnętrzne, życie Ewangelią na co dzień, zgodnie z wolą Bożą.
Czy ja odczuwam wewnętrzne pragnienie, by podążać za Chrystusem w wydarzeniach dnia codziennego? Czy staram się być wierny natchnieniom Ducha Świętego? Jak z kwiatów, na które działają promienie słońca rodzą się soczyste owoce, tak z naszych wysiłków pracy nad sobą, z pomocą Bożą, rodzą się owoce Ducha Świętego. Tradycyjnie za Pismem świętym wymienia się ich dziewięć, a są nimi: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie (Ga 5, 22-23).
Świat współczesny potrzebuje ludzi mocnych duchem, którzy poniosą swe chrześcijaństwo do domów rodzinnych, do swoich środowisk, w kręgi znajomych i przyjaciół, w miejsca nauki i pracy.
Praca na dziś – Zastanowię się, który z dziewięciu owoców Ducha Świętego najlepiej mnie określa i dlaczego? W jaki sposób go uzyskać?
Foto. Wspólnota Chrystusa Odkupiciela Człowieka
Więcej o Instytucie:
wspolnotachrystusa.blogspot.com
wspolnotaodkupiciela
www.kkis.pl