18-04-2012, 14:21
Witam wszystkich,
Chciałbym się Was moi drodzy zapytać co sądzicie o takiej sytuacji, o której niedawno przy okazji spotkania przypomniała mi moja koleżanka i od tego momentu jakoś nie daje mi to spokoju:
Jakieś 6-7 lat temu, kiedy jeszcze uczęszczałem do liceum, lekcje religii prowadził z nami franciszkanin. Bardzo sympatyczny człowiek, otwarty na wszelkie nasze pytania, dobry katecheta i organizator, którego niezwykle miło wspominam. Zorganizował nam wspólny "szkolny" wyjazd do Krakowa podczas wizyty B16 w Polsce. Tuż przed tym jednak w ramach prowadzonej wówczas jakiejś katolickiej akcji (nie pamiętam niestety kto był pomysłodawcą) przyniósł na zajęcia swego rodzaju petycję/deklaracje pod którą wiele osób się podpisało, w tym ja. Dotyczyła ona wszelkiego rodzaju używek i narkotyków. Osoby, które się pod tym podpisały zobowiązywały się do unikania tego typu zachowań a to "umartwienie" miało być nazwijmy to "darem" w jakiejś intencji czy coś takiego, a sama petycja z podpisami miała być dostarczona w darach samemu B16 podczas Mszy na Błoniach. My, wówczas młodzi ludzie, napełnieni radością tej chwili poprzedzające wspólny wyjazd, prawdę mówiąc nie do końca chyba zdawaliśmy sobie sprawę z tego typu decyzji. Teraz, patrząc na to z perspektywy czasu i widząc jak ci wszyscy młodzi ludzie aktualnie żyją zastanawiam się nad ważnością tego typu deklaracji z perspektywy wiary (grzechu (!?) powstałego wskutek złamania owej deklaracji). Sam póki co nie złamałem tego zobowiązania, jednak nurtuje mnie pytanie czy mieliśmy prawo dokonać tego typu decyzji w tak młodym wieku i czy nie było to trochę wymuszenie ze strony katechety? To jednak decyzja, którą aktualnie prawdę mówiąc chyba bym się nie podjął, ponieważ już jako osoba dorosła zdaję sobie sprawę z tego jakie jest zagrożenie nawet przypadkowego złamania dość poważnej moim zdaniem deklaracji. Co o tym sądzicie? Czy ta podpisana deklaracja nadal zobowiązuje? Czy tak młode osoby miały świadomość na co się zobowiązują? Co z tymi, którzy pomimo tego że podpisali ją niejednokrotnie ją złamali? Jak to się ma do naszej wiary i moralności? Liczę na sensowne odpowiedzi, które pomogą mi poukładać sobie to w głowie.
Wspomniana wyżej koleżanka uważa, że ta deklaracja nieobowiązuje, ja natomiast uważam że jest chyba odwrotnie (wszakże podpisaliśmy się pod tym, a to nawet z perspektywy ludzkiego prawa cementuje umowę) i szukam argumentów których mógłbym użyć by przy najbliższej okazji wrócić do rozmowy.
Dziękuję wszystkim za ewentualne wypowiedzi,
Pozdrawiam
Piervito
/Edyt: z góry przepraszam za ewentualne błędne skatalogowanie wątku, gdyż niezbyt dobrze orientuję się w strukturze forum. Gdyby moderator mógł przenieść wątek w bardziej odpowiednie miejsce, byłbym wdzięczny
Chciałbym się Was moi drodzy zapytać co sądzicie o takiej sytuacji, o której niedawno przy okazji spotkania przypomniała mi moja koleżanka i od tego momentu jakoś nie daje mi to spokoju:
Jakieś 6-7 lat temu, kiedy jeszcze uczęszczałem do liceum, lekcje religii prowadził z nami franciszkanin. Bardzo sympatyczny człowiek, otwarty na wszelkie nasze pytania, dobry katecheta i organizator, którego niezwykle miło wspominam. Zorganizował nam wspólny "szkolny" wyjazd do Krakowa podczas wizyty B16 w Polsce. Tuż przed tym jednak w ramach prowadzonej wówczas jakiejś katolickiej akcji (nie pamiętam niestety kto był pomysłodawcą) przyniósł na zajęcia swego rodzaju petycję/deklaracje pod którą wiele osób się podpisało, w tym ja. Dotyczyła ona wszelkiego rodzaju używek i narkotyków. Osoby, które się pod tym podpisały zobowiązywały się do unikania tego typu zachowań a to "umartwienie" miało być nazwijmy to "darem" w jakiejś intencji czy coś takiego, a sama petycja z podpisami miała być dostarczona w darach samemu B16 podczas Mszy na Błoniach. My, wówczas młodzi ludzie, napełnieni radością tej chwili poprzedzające wspólny wyjazd, prawdę mówiąc nie do końca chyba zdawaliśmy sobie sprawę z tego typu decyzji. Teraz, patrząc na to z perspektywy czasu i widząc jak ci wszyscy młodzi ludzie aktualnie żyją zastanawiam się nad ważnością tego typu deklaracji z perspektywy wiary (grzechu (!?) powstałego wskutek złamania owej deklaracji). Sam póki co nie złamałem tego zobowiązania, jednak nurtuje mnie pytanie czy mieliśmy prawo dokonać tego typu decyzji w tak młodym wieku i czy nie było to trochę wymuszenie ze strony katechety? To jednak decyzja, którą aktualnie prawdę mówiąc chyba bym się nie podjął, ponieważ już jako osoba dorosła zdaję sobie sprawę z tego jakie jest zagrożenie nawet przypadkowego złamania dość poważnej moim zdaniem deklaracji. Co o tym sądzicie? Czy ta podpisana deklaracja nadal zobowiązuje? Czy tak młode osoby miały świadomość na co się zobowiązują? Co z tymi, którzy pomimo tego że podpisali ją niejednokrotnie ją złamali? Jak to się ma do naszej wiary i moralności? Liczę na sensowne odpowiedzi, które pomogą mi poukładać sobie to w głowie.
Wspomniana wyżej koleżanka uważa, że ta deklaracja nieobowiązuje, ja natomiast uważam że jest chyba odwrotnie (wszakże podpisaliśmy się pod tym, a to nawet z perspektywy ludzkiego prawa cementuje umowę) i szukam argumentów których mógłbym użyć by przy najbliższej okazji wrócić do rozmowy.
Dziękuję wszystkim za ewentualne wypowiedzi,
Pozdrawiam
Piervito
/Edyt: z góry przepraszam za ewentualne błędne skatalogowanie wątku, gdyż niezbyt dobrze orientuję się w strukturze forum. Gdyby moderator mógł przenieść wątek w bardziej odpowiednie miejsce, byłbym wdzięczny
Szukałem tam, niestety bezskutecznie.