04-08-2012, 21:31
Cytat:Autor: s. Anna Maria Pudełko,Instytut Krolowej Apostołów dla Powołań
www.apostolinki.pl
Dzisiejsza liturgia pokazuje nam, jak trudno jest człowiekowi tak naprawdę i do końca zaufać Bogu. Zaufać, że On troszczy się o wszystkie aspekty naszego życia. Powierzyć Mu całego siebie, przeszłość, teraźniejszość i przyszłość.
Niepewność „jutra” sprawia, że często zatrzymujemy się na tym, co bezpośrednie, pewne, materialne, co natychmiast zaspokaja nasze podstawowe potrzeby życia. I samo w sobie jest to pozytywne, bo jesteśmy zaradni życiowo. Problemem powstaje, wówczas kiedy ta zaradność staje się jedynym zmartwieniem, głównym celem, stylem życia.
Jezus mówi dziś mocne słowa, pokazujące nam, że i Boga potrafimy „wykorzystywać” do naszych celów: «Szukacie Mnie nie dlatego, że widzieliście znaki, ale dlatego, że jedliście chleb do sytości» (J 6,26).
Jezus pragnie dać nam o wiele, wiele więcej niż rzeczywistości materialne!
On pragnie uczynić nas osobami zdolnymi do życia miłością Boga i człowieka, osobami wolnymi, pięknymi, silnymi i mądrymi – na Jego obraz i podobieństwo!
Aby było to możliwe, potrzebujemy, jak podpowiada nam św. Paweł, zrezygnować ze „starego człowieka” czyli z egoistycznego skoncentrowania na samym sobie: «trzeba porzucić dawnego człowieka, który ulega zepsuciu na skutek kłamliwych żądz, a odnawiać się duchem w waszym myśleniu i przyoblec człowieka nowego, stworzonego na obraz Boga…» (Ef 4, 22-24). Zrezygnować z iluzji pożądania, bo myślimy, że ciągle nam czegoś brakuje. A tak naprawdę jeszcze nie odkryliśmy, jak wiele skarbów posiadamy ukrytych w sobie! Kiedy przestaniemy się pytać, co jeszcze możemy z życia wziąć dla siebie, bo czegoś nam brak, a zaczniemy się pytać, co możemy z siebie dać innym, bo jesteśmy bardzo przez Boga obdarowani i ubogacani – odkryjemy tajemnicę szczęśliwego życia!
Brak odkrycia tych darów budzi w nas postawę podobną do Izraelitów na pustyni, narzekających i ciągle niezadowolonych, nie zauważających, że Bóg troszczy się o nich z wielką uwagą!
Jedynie, kiedy uwierzymy, że Jezus jest największym darem, jaki mogliśmy otrzymać od Ojca, a razem z Nim otrzymamy w darze wszystko inne, On sam nasz Mistrz i Pan, Pasterz i Przyjaciel nasyci każdą potrzebę naszego serca: «Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie» (J 6,35).
Źródło: www.e-SANCTI.net