Coś dla wodniaków
W Piśmie Świętym odnajdziemy nie jeden fragment, gdy Chrystus Pan naucza jako "wodniak" właśnie - z łodzi, na morzu. Czyni cuda związane z wydarzeniami wodnymi...
O Kościele też zwykło się mówić: Łódź pod sterami Piotra...
Piękne są to obrazy i jakże wymowne. Zatem kilka z nich tu przywołam.
Kiedy rybak wybiera się na swe ulubione łowisko łódeczką, to płynie zwykle tyłem do kierunku, w którym zdąża. Musi zatem co jakiś czas odwrócić się, by mieć pewność, że płynie we właściwym kierunku.
Podobnie katolik, chrześcijanin, jak ten rybak, gdy nadchodzi niedziela, po 6 dniach machania wiosłami, z "łowiska" jakim jest niedziela, spogląda za siebie, patrząc na minione dni tygodnia, bilansując ten czas, ale też i podejmując refleksję: czy przez ten czas aby we właściwym kierunku zdążałem?
Ale ktoś powie: przecież można płynąć kajakiem. A tym poruszamy się twarzą do kierunku "jazdy". I jak to odnieść do niedzieli - Dnia Pańskiego?
Ano da się. W 1975 roku, brat Roger Schutz pisał w Liście do Młodych, zachęcając, by każdy ich dzień życia był świętowaniem. Zaś Jan Paweł II, ale i wiele innych znakomitości Kościoła naucza: chrześcijanin ma być eucharystyczny. Jego życie ma zasadzać się na Niedzieli. Tak zatem, nasz "kajakarz" wiedzie żywot nakierowany na niedzielę. Cały tydzień świętuję ją, obdarowując innych swą eucharystycznością.
Macie może jakieś swoje "obrazki" wodniackie a propos życia w Kościele, życia w Bogu?
"Człowiek, który wyrugował ze swego życia wszelkie odniesienia do absolutu, który wszystko sprowadził do ciasno pojmowanego materializmu, ulega zbydlęceniu i zaczyna żyć jak bydlę"
|
