neokatechumenat

[omyk]

Tomaszu, dochodzę do wniosku, że nic nie zrozumiałeś z tylu postów, które wyprodukowałam. Nadal widzisz to, co chcesz widzieć i czytasz to, co chcesz czytać.

Mogłabym teraz po raz kolejny odpowiedzieć długim postem, odnosząc się do poszczególnych zdań z Twojej wypowiedzi (i jeśli wyrazisz takie pragnienie, to mogę to zrobić, to nie jest dla mnie trud ani kłopot), ale na chwilę obecną wydaje mi się, że nie ma w tym większego sensu.
To, co chciałam powiedzieć, to powiedziałam, Bashca to odczytała właściwie, inne osoby - myślę, że również.

Odpowiem jedynie na zadane mi pytania (nie ukrywam, że oczekiwałabym wzajemności, wiele moich pytań z poprzednich postów pozostawiłeś bez jasnej i konkretnej odpowiedzi):

Czy jak słuchasz w Kościele Słowa Bożego to wierzysz, że to prawda?
Tak.

Na jakiej podstawie?
Na podstawie wiary w Boże Objawienie.

Czy na podstawie przepisów czy na podstawie faktu, że to Słowo pochodzi od Boga?
Wierzę na podstawie faktu i mojego do niego przekonania.

Wierzysz w to co słyszysz w Słowie Bożym czy też szukasz przepisów na poparcie tego co słyszysz?
Przyjmuję Słowo na wiarę.

Ufasz temu co słyszysz?
Jeśli słucham Słowa Bożego - zawsze.
Jeśli słucham cudzych interpretacji - czasami.

* Pozwolę sobie zauważyć, że Twoje pytania odnoszą się do Słowa Bożego, a bezwarunkowa wiara Słowu Bożemu nie koliduje ze znajomością przepisów i z krytycznym (a więc: konstruktywnym! nie "krytykanckim", ale krytycznym) podejściem do nauczania ludzkiego.

Czy Bóg posługuje się Słowem tylko w oparciu o konkretne przepisy czy też na podstawie własnej woli, na podstawie uczuć względem człowieka?
Na pewno nie na podstawie jakiś "uczuć". Bóg działa wg swojej woli. Objawia ją Kościołowi, który również na jej podstawie może formułować przepisy. Dał Kościołowi władzę związywania i rozwiązywania, oraz Ducha Świętego, Który w tych supełkach jest Przewodnikiem.

Czy miłość względem bliźniego i Boga można mierzyć przepisami?
Nie można jej mierzyć przepisami, bo jest to miara nieadekwatna do tego, co chcesz mierzyć. Tak samo, jak do mierzenia wzrostu nieprzydatny jest prędkościomierz. Co nie znaczy, że jest nieprzydatny w ogóle.
Można natomiast stwierdzić, że jeżeli ktoś przepisy zna i notorycznie celowo je łamie, to nie zależy mu za bardzo na tym, kto te przepisy ustalił. Podobnie jak znajomość przez dziecko zasad ustalonych przez ojca nie jest samo w sobie miarą miłości, ale ich notoryczne celowe łamanie zwykle świadczy o jej braku.

Czy jest to może konkretne doświadczenie oparte na tym co czuje twoje serce, na zaufaniu, na przebaczaniu?
Nie, absolutnie nie. Miłość względem bliźniego nie jest doświadczeniem opartym na tym, co czuje moje serce. Na zaufaniu i przebaczeniu - również nie. To zaufanie i przebaczenie są oparte na miłości bliźniego.

Czy gdyby ktoś ciebie zaprosił na katechezy Drogi to czy zaufasz takiej osobie? - np przychodzi do ciebie ksiądz z twojej parafii i zaprasza ciebie na katechezy to czy będziesz sie go pytać o to czy wspólnota nie łamie przepisów czy uwierzysz księdzu, że jako osoba duchowna nie wciąga ciebie w coś złego? Odpowiedz.

Gdybym nie była w żadnej wspólnocie i otrzymała takie zaproszenie, najpierw zapytałabym co to takiego i o co chodzi, potem wygooglowałabym, a na końcu, po pozytywnym rozeznaniu sprawy poszłabym na spotkanie, gdybym miała chęć. Z chwilą pójścia na nie nie wyłączyłabym myślenia, ale nadal badałabym, co to za wspólnota, a gdy zauważyłabym jakiekolwiek świadome omijanie/łamanie przepisów, zapaliłaby mi się czerwona kontrolka ostrzegawcza. Postąpiłabym zgodnie z zasadą "Wszystko badajcie, a co szlachetne - zachowujcie. Unikajcie wszystkiego, co ma choćby pozór zła."

Nie za dobrze rozumiesz, a przynajmniej nie wszystko. Ale wierzę, że kiedyś zrozumiesz i oby Bóg dał ci światło, abyś mogła to zrozumieć.
Rozumiem, że nie wchodząc na drogę pozbawiam się tej łaski?

Nawet Stolica Apostolska nie uznała tej sytuacji za nadużycie - widać udzieliła jakiegoś zezwolenia, które reguluje tą możliwość.
Konkrety. Proszę mi zacytować owo "jakieś zezwolenie", albo odesłać do konkretnego dokumentu - z tytułem, autorem i datą.
Tak, wiem, akurat nie masz czasu, albo mam sobie poczytać statuty. A najlepiej iść na katechezy.

Ciekawe czy tak wszystko dokładnie badasz co mówi się lub robi w Kościele?
To zależy. Moja parafia przestrzega zasad.

Nie zauważyłaś przypadkiem nadużyć chodząc do Kościoła na mszę?
Zdarza się. Nadużycie to zbyt duże słowo, ale dzisiaj widziałam 3 świeczniki przy ołtarzu, co też nie jest zgodne z OWMR. Akurat to parafia w której pracują znajomi kapłani, szepnę słowo przy okazji na ten temat, bo czemu nie? Tu nie chodzi o jakiś terroryzm liturgiczny, bo świecznik to sprawa niewielka, ale liturgia ma być jak najpiękniejsza, a skoro tak - to i jak najbardziej uporządkowana i jednolita, spójna z liturgią całego Kościoła Powszechnego.

Po nagłośnionych aferach związanych z nadużyciami seksualnymi może Kościół uznasz za jakąś sektę a ludzi upadających za niegodnych bycia w Kościele
Kościół nie jest sektą. Nadużycia nie wynikały z przestrzegania nauczania Kościoła, tylko właśnie z jego nieprzestrzegania.

Co do ludzi: to zależy, czy chcą się nawracać, czy mówią, że "przepisy to nie wszystko" i oni swoich upodobań nie zmienią. Jeżeli to drugie - to rzeczywiście samych siebie czynią niegodnymi pełnej komunii z Kościołem przez uporczywe trwanie w grzechu i nienawracanie się.

Przepraszam, że znów wyszło długo, miało być krócej, ale chciałam odpowiedzieć na wszystkie Twoje pytania.