neokatechumenat

[omyk]

Basiu, to nie jest tak, że "A gdyby cokolwiek co Neo robi Kościołowi się nie podobało, automatycznei rozmowa międzu Kościołem a Drogą byłaby ucięta, innej drogi nie ma." - Kościół rozeznał, że ta wspólnota się zrodziła z natchnienia Pana, ale to nie znaczy, że wszystkie rzeczy są idealne, to nie jest też tak, że gdyby cokolwiek było źle, to następuje automatyczne rozwiązanie "znajomości" i do widzenia.
Kościół opiekuje się wspólnotami, a wspólnoty tworzą Kościół. Nie w każdej dzieje się bardzo dobrze, już abstrahując od DN, ale Kościół jest wyrozumiałym rodzicem i wielokrotnie napomina, wchodzi w dialog, wskazuje właściwą drogę. Żeby ten dialog został radykalnie ucięty musi nastąpić rozłam, tzn. wspólnota musi stwierdzić, że ona nie będzie już dłużej podporządkowywała się Kościołowi - wtedy rzeczywiście innej drogi nie ma, rozmowa jest ucięta (i to zauważ, że nie ze strony Kościoła ). Jeśli natomiast wspólnota jest katolicka i trwa w Kościele, to rozmowa trwa nieustannie, również prostowanie tych spraw, które nie są w 100% właściwe.

Zauważ, że w zacytowanych przez Ciebie słowach mowa o dążeniu.
Spójrz też tutaj, to słowa papieża Benedykta XVI:

Cytat:Papież, Biskup Rzymu, jest wam wdzięczny za wielkoduszną posługę na rzecz ewangelizacji tego miasta oraz za oddanie i poświęcenie, z jakim głosicie orędzie chrześcijańskie we wszystkich środowiskach. Dziękuję wam wszystkim.

Wasza cenna działalność apostolska będzie jeszcze skuteczniejsza, jeżeli będziecie starali się nieustannie pielęgnować pragnienie jedności, o jakiej Jezus mówił Dwunastu podczas Ostatniej Wieczerzy. Słyszeliśmy słowa pieśni: nasz Odkupiciel modlił się żarliwie przed męką, aby Jego uczniowie stanowili jedno, tak aby świat w Niego uwierzył (por. J 17, 21), bowiem taka jedność może być jedynie dziełem Bożej mocy. To właśnie dzięki tej jedności, która jest darem Ducha Świętego i do której dążą nieustannie ludzie wierzący, każda wspólnota staje się żywą częścią mistycznego Ciała Chrystusa, ściśle z nim złączoną. Jedność uczniów Pana należy do istoty Kościoła i jest nieodzownym warunkiem tego, żeby jego działalność ewangelizacyjna okazała się owocna i wiarygodna. Wiem, z jaką gorliwością działają wspólnoty Drogi Neokatechumenalnej w aż 103 rzymskich parafiach. Zachęcając was do kontynuowania tej działalności wzywam, byście pełniej stosowali się do wszystkich wskazań kardynała wikariusza, mojego bezpośredniego współpracownika w kierowaniu duszpasterstwem diecezji.
(...)
Wy zaś, oddając się w pełni do dyspozycji biskupa — jak mówią wasze Statuty — będziecie mogli dawać przykład wielu Kościołom lokalnym, które słusznie widzą w Kościele Rzymu wzór do naśladowania.
(...)
Dziękuję rektorowi i jego współpracownikom z rzymskiego Seminarium Redemptoris Mater za ich działalność edukacyjną. Wszyscy wiemy, że ich zadanie nie jest łatwe, ale bardzo ważne dla przyszłości Kościoła. Zachęcam ich zatem, by nadal wypełniali tę misję, stosując się do wytycznych, jakie w zakresie formacji proponuje Stolica Apostolska oraz diecezja. Celem, do którego powinni dążyć wszyscy wychowawcy, jest takie przygotowanie prezbiterów, by byli dobrze zintegrowani z diecezjalną wspólnotą kapłańską i włączeni w duszpasterstwo zarówno parafialne, jak i diecezjalne.

Ponadto ten cytat, który zamieszczasz cytując za kimś innym, w całości brzmi nieco inaczej...
Fragment z cytowanym zdaniem:

Cytat: Jest zadaniem wszystko to, co się mieści w kontekście nowej ewangelizacji, w której najważniejszą rolę odgrywa właśnie rodzina. Prosiliście, by uczynić to razem z Następcą Piotra, jak to już miało miejsce w przypadku mojego czcigodnego poprzednika Jana Pawła II w dniu 12 grudnia 1994 r., gdyż wasza akcja apostolska musi być umiejscowiona w sercu Kościoła, w całkowitej zgodności z jego zaleceniami i we wspólnocie z kościołami partykularnymi do których udajecie się aby działać, przy pełnym docenieniu bogactwa charyzmatów , które Bóg wzbudził przez założycieli Drogi. Drogie rodziny, krucyfiks, który otrzymujecie będzie nieodłącznym towarzyszem podróży, gdy będziecie głosić podczas waszej akcji misyjne, że tylko w Jezusie Chrystusie, umarłym i zmartwychwstałym, znaleźć można zbawienie. Jego to będziecie światkami, krocząc w pokorze i ubóstwie drogami wszystkich kontynentów, podtrzymywani żarliwą modlitwą i słuchaniem Słowa Bożego i umacniani uczestnictwem w życiu liturgicznym kościołów lokalnych, do których jesteście posłani. Waga liturgii, a zwłaszcza Mszy Świętej, w ewangelizacji została na nowo podkreślona przez moich poprzedników, zaś wasze długie doświadczenie bardzo dobrze potwierdza, że misterium Chrystusa, celebrowane w liturgii, stanowi nieodzowną i uprzywilejowaną drogę do tworzenia żywych i rozwijających się wspólnot chrześcijańskich. Właśnie aby pomóc Drodze Neokatechumenalnej w uczynieniu jej akcji ewangelizacyjnej jeszcze bardziej skuteczną we wspólnocie z całym Ludem Bożym, Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów podała wam ostatnio w moim imieniu kilka norm odnoszących się do sprawowania Eucharystii, po upływie okresu próbnego, na który zezwolił Sługa Boży Jan Paweł II. Jestem pewny, że owe normy, które pochodzą z ksiąg liturgicznych obowiązujących w Kościele, będą przez was uważnie przestrzegane.
Dzięki posłuszeństwu każdemu zaleceniu Kościoła, uczynicie jeszcze skuteczniejszym wasz apostolat we współbrzmieniu i w pełnej wspólnocie z papieżem i z pasterzami każdej diecezji. Jeśli będziecie tak czynić, Pan będzie nadal błogosławił was pożądanymi owocami duszpasterskimi.