neokatechumenat

[TOMASZ32-SANCTI]

siloam napisał(a):Czytasz w ich duszach? Ci którzy płakali nie byli tak chrześcijańsko wychowani? Przestań kurczowo trzymać się pochopnych osądów.

Wiesz, mam wrażenie, że nie dostrzegasz innych cech, wartości chrześcijańskich po za określonymi zachowaniami, tak bardzo powszechnymi. Ja obserwuję i staram się dostrzegać tez inne cechy, znaki chrześcijańskie, które mogą świadczyć o takim wychowaniu czy postępowaniu.
I nie osądzam nikogo, jestem tylko zwykłym obserwatorem, ale mam też na tyle wiedzy, aby móc ocenić czy dane zachowanie, postępowanie ma w sobie jakież oznaki chrześcijaństwa.
Nie opieram sie tylko na wytyczonych śladach, które są znane od lat wielu i traktowane jako tradycja lub oparte na konkretnych schematach czy przepisach. To jest według mnie takie trochę sztuczne podejście do takich ważnych szczegółów jakimi są wartości czy znaki chrześcijańskie.

Nie twierdziłem i nie wtierdzę, że płacz na pogrzebie nie jest chrześcijańskim wyrażeniem żalu po zmarłej osobie. Tak więc może niech w końcu dotrze to do ciebie, bo piszę to już enty raz i nadal się upierasz przy swoim i nie widzisz niczego innego. Nie jest to osąd względem ciebie a tylko stwierdzenie faktu po twoich wyppowiedziach, gdyż właśnie na nich operam moje spostrzeżenia. Mam wrażenie jakby ten fakt opierania się tylko na tradycji Kościoła przesłaniał ci współczesny obraz życia chrześcijańskiego. Nie tylko kiedyś żyli chrześcijanie, nada oni żyją a że wszystko idzie do przodu, wszystko sie rozwija to i Kościół także. Ty chyba jesteś przeciwnikiem współczesnego Kościoła i może dlatego nie dostrzegasz wielu znaków chrześcijańkiego życia, postępowania. Takie bynajmniej odnoszę wrażenie.

I po raz też enty proszę, abyś skończył już z tymi stwierdzeniami, że ja kogoś osądzam.
Sam piszesz w taki sposób, że trudno wyciągnąć inne wnioski od tych, które podaję.
Zacznij patrzeć, zacznij obserwować ludzi a będziesz sam mógł wiele dostrzec. Takie kurczowe trzymanie sie typowych tradycjonalistycznych wzorców w Kościele przedsoborowym (przed SVII) świadczy właśnie o zamknięciu się na obecne formy życia chrześcijańskiego.
Myślę też, że taka postawa braku płaczu wcale nie jest czymś nowym, to tylko przypomnienie o tym, że śmierc nie ma tylko wymiaru cierpienia, smutku, żalu, ale ma także wymiar radosny, że człowiek który odchodzi z tego świata rodzi się dla nieba, że tam może już cieszyć się życiem wiecznym. Czy to powód do smutku? Ale jak pisałem : to jest tylko jeden z wymiarów życia chrześcijańskiego, Nie jedyny i wcale nie wykluczam płaczu, smutku czy żalu jako zachowania, które by nie wiązało się z chrześcijańską postawą. Zakoduj sobie to, abym nie musiał ciągle tego powtarzać.