Rastafarianie

[Talmid]

Wypadałoby i mi się odezwać w tym temacie.
Rastafarianinem byłem przez 4-5 lat, jako nastolatek w podstawówce i liceum. Jeszcze w PRLu w latach 80-tych. U samych początków tego ruchu w Polsce. Sam go zresztą częściowo w Warszawie organizowałem.

Wiele osób przyciągnąłem zarówno młodych jak i starszych. Zorganizowałem kilka wspólnot. Parę zespołów grających reggae. Sam też grałem.

Dla nas to była przede wszystkim alternatywa dla systemu - babilonu, którego częścią był KRK. Zatem było to zdecydowanie antykatolickie środowisko i do tej pory Ci ludzie tacy są, chociaż rastafarianinami już w większości nie są.
Oczywiście są i nawróceni tacy jak Majelonek i jego kumple.

Napiszę w skrócie w co wierzyliśmy. Teraz może być inaczej.
Co do Hayle Sellassie to nie uważaliśmy go tu w Polsce za Mesjasza. Mesjasz miał dopiero nadejść. Jezusa oczywiście też nie uznawaliśmy za mesjasza. Za to faktycznie czytaliśmy Biblie dość uważnie. Do tego jeszcze dużo trawy, najczęściej z własnej hodowli bez handlu, co byłoby uważane za grzech. I zawsze za darmo na zasadzie komunii. Bo dla rastafarian to jest jak komunia.
Wiara w jednego Boga - Jah i Boba Marleya jako jego proroka. Co powiedział Marley to było prawdą. Pozytywne wibracje płynące z muzyki reggae mające dobroczynny wpływ na człowieka. Pozytywne nastawienie do życia i unikanie wszelkiego negatywnego przekazu. Miłość między rastafarianami i wzajemna pomoc. Cała reszta to niszczący Babilon. Generalnie luzik, dystans do życia, do nauki, do stopni w szkole. Dużo zabawy, imprez, seksu.

Unikanie przemocy wobec innych i dla mnie to był bardzo duży postęp, bo zanim zostałem rastafarianinem to byłem strasznym łobuzem. To była moja pierwsza religia, gdyż pochodzę z niereligijnego domu. Wcześniej byłem punkiem, ale jednak głównie typowym podwórkowym łobuzem.
Rastafarianizm bardzo dużo mi osobiście dał, gdyby nie to pewnie skończyłbym w więzieniu tak jak wielu moich kumpli z tego okresu. Wielu kumpli też na rastafarianizm namówiłem i im to również bardzo pomogło. Spadła przestępczość wsród młodocianych w okolicy. Nawet nauczyciele mnie w tym wspierali, bo widzieli pozytywne efekty. Udostępniali salę gimnastyczną na koncerty. Kupili wzmacniacze i kolumny.

Oczywiście nie była to żadna sekta tu u nas w Polsce. Spontaniczny ruch organizowany przez takich ludzi jak ja.
Wszystko zależy, kto skąd przychodzi. Jeśli ktoś jest katolikiem i zostaje rasta to jest to krok w tył.
Jeśli ktoś jest kimś takim jak ja byłem i moje środowisko, to jest to krok naprzód.