Pochodziła z rodziny hrabiowskiej. Należała do zakonu mniszek klarysek kapucynek, była mistyczką i stygmatyczką.
Małgorzata, późniejsza bł. Maria Magdalena, pochodziła ze szlacheckiego rodu, urodziła się w 1687 roku, we włoskiej miejscowości Brescia. Na jej wychowanie duży wpływ miały macocha oraz służąca, ponieważ matka zmarła, kiedy Małgorzata miała rok. Uczęszczała do bardzo dobrych szkół, już w wieku 10 lat odmawiała po łacinie brewiarz.
W 1705 roku wstąpiła do zakonu mniszek klarysek kapucynek w swoim rodzinnym mieście i otrzymała imię Maria Magdalena. Powierzano jej obowiązki mistrzyni nowicjatu i przełożonej klasztoru. Naśladowała Chrystusa ukrzyżowanego, któremu poświęcała długie modlitwy, posty i umartwienia. Była obdarzona wieloma charyzmatami, w tym przepowiadaniem przyszłości oraz czynieniem cudów. W czasie modlitwy miewała wizje oraz ekstazy, była stygmatyczką.
Pozostawiła pisma, w których przekazała swoje doświadczenia duchowe. W "Traktacie o pokorze" napisała: "Uważam, że dusza będzie tym świętszą, im bardziej wyrzeknie się siebie, gdyż przez takie wyrzeczenie będzie bardziej uczestniczyć w świętości Boga. Mój Boże, Ty sam jesteś prawdziwie święty. Panie, uczyń nas wszystkich świętymi, przede wszystkim przez wyniszczenie w nas tego wszystkiego, co sprzeciwia się Twojej świętości". Zmarła 27 lipca 1737 roku, beatyfikował ją franciszkański tercjarz papież Leon XIII, w 1900 roku. W liturgii Kościół wspomina ją 27 lipca.
wp
ŹRÓDŁO : www.franciszkanie.pl