Autor: Misjonarki Szkoły
Przez kilkanaście wieków życia konsekrowanego Duch Święty wzbudził wiele form życia całkowicie poświęconego Bogu. Każda z nich jest powołaniem w Kościele i dla Kościoła i w jakiś sposób bierze udział w jego misji.
Unia św. Katarzyny ze Sieny powstała w latach dwudziestych dwudziestego wieku we Włoszech. Jej założycielką była młoda, wykształcona dziewczyna: Luigia Tincani, przez bliskich nazywana Giną. Gina od dzieciństwa nosiła w sobie dwa wielkie marzenia: jednym było pragnienie całkowitego oddania się Bogu przez konsekracje zakonną, a drugim zamiłowanie do szukania prawdy. W czasach, gdy uważano kobiety za stworzone do zajmowania się domem i rodziną uważała, że istnieje „pewien specjalny rodzaj powołania dla kobiety”, powołania, które jest „powołaniem intelektualnym”. Pojmowała je jako zaangażowanie w formację osoby (zwłaszcza formację intelektualną) , rozumiane jako główne dzieło życia oraz przeżywane jednocześnie jako oddawanie chwały Bogu-Stwórcy i apostołowanie wśród innych. Gina chciała ewangelizować najuboższych, zwłaszcza tych, którzy są „ubodzy w prawdę”. Wiedziała z doświadczenia, że nie zawsze można wprost mówić o Bogu, ale była też przekonana, że każda prawda przekazana bliźnim, otwiera serce i umysł na przyjęcie Prawdy Najwyższej, jaką jest Jezus Chrystus. Wiedziała, że tej misji nie da się wykonać idąc do szkół i na uczelnie państwowe w habicie, a przynajmniej, że będzie to bardzo utrudnione i możliwe tylko w ograniczonym zakresie. Wymarzyła zastępy zakonnic ubierających się na sposób świecki, uczących w szkołach państwowych, przez które przechodzi najwięcej młodych ludzi (w porównaniu z wąskim gronem uczniów uczęszczających do szkół katolickich).
Przewodnikiem Giny i pierwszym punktem odniesienia dla rodzącego się zgromadzenia stał się dominikanin o. Ludwik Fanfani, jej kierownik duchowy. To o. Ludwik widząc determinację swojej penitentki po pewnym czasie stwierdził, że to, czego nie ma, zawsze można stworzyć. Grupa otrzymała błogosławieństwo papieskie i nazwę, która skrótowo opisywała nową misję: Misjonarki Szkoły. W roku 1924 cztery pierwsze siostry złożyły śluby zakonne. Po nich przyszły kolejne pokolenia misjonarek, które dziś żyją i działają we Włoszech, Pakistanie, Indiach i Polsce.
Misjonarki Szkoły ślubują życie radami ewangelicznymi według charyzmatu zgromadzenia, a swoją konsekrację zakonną przeżywają we wspólnocie sióstr. Ich życie jest prawdziwym życiem zakonnym, chociaż częściowo ukrytym przed światem; tym bardziej potrzebują pogłębionej formacji i duchowości zakorzenionej w modlitwie liturgicznej i prywatnej.
Cechą charakterystyczną sióstr z Unii św. Katarzyny ze Sieny jest bycie misjonarkami w środowisku pracy (pracują zazwyczaj indywidualnie). Na pierwszy rzut oka wydają się być „zwyczajne”; to, że nie noszą habitu i nie przedstawiają się jako siostry zakonne umożliwia im działanie także w środowiskach wrogich Kościołowi i wierze, wśród ludzi, którzy są oddaleni od Pana Boga, albo którzy Go jeszcze nie poznali. Ich misją jest „caritas veritatis” – umiłowanie Prawdy/prawdy. Przekazywanie prawdy o świecie, człowieku i Panu Bogu starają się łączyć z prawdziwą chrześcijańską miłością, która polega na pomocy człowiekowi w stawaniu się osobą coraz bardziej światłą, wolną i kochającą Boga i innych.
Misjonarki Szkoły starają się dotrzeć zwłaszcza do młodych, aby chronić ich od złych wpływów i dać im solidną formację ludzką i chrześcijańską. Ich podstawowym miejscem apostolstwa jest szkoła państwowa, od przedszkola po uniwersytet. Siostry – zgodnie z posiadanym wykształceniem i umiejętnościami – pracują w różnych publicznych placówkach jako wykładowcy i nauczycielki różnych przedmiotów: języka ojczystego i języków obcych, historii, matematyki, innych nauk ścisłych. Ponadto pomagają w katechizacji, prowadzą domy studenckie, rekolekcje, angażują się w inne formy apostolstwa odpowiednie dla danej kultury.
Do Unii mogą wstąpić katoliczki, które chcą poświęcić całe swoje życie Panu Bogu i ludziom poprzez profesję zakonną w formie zatwierdzonej przez Kościół dla tego zgromadzenia. Nie mogą być to jednak osoby, które mają więcej niż 40 lat, są wdowami albo były już w innych zgromadzeniach zakonnych.
***
Unia św. Katarzyny ze Sieny – Misjonarki Szkoły – dominikańskie zgromadzenie zakonne o charakterze kontemplacyjno-apostolskim, bezhabitowe od początku swojego istnienia. Założycielka – Matka Luigia Tincani – zmarła w opinii świętości w 1976 roku.
Foto. Unia św. Katarzyny ze Sieny / Założycielka