Drodzy chrześcijanie w Polsce!
Przybywam do waszej Ojczyzny, na zaproszenie Papieskiego Stowarzyszenia Pomoc Kościołowi w Potrzebie, aby podzielić się z wami świadectwem wiary i cierpienia wspólnoty chrześcijańskiej w Egipcie.
Jestem koptyjskim biskupem, któremu powierzono troskę o wspólnotę, która od wieków zmaga się z wieloma problemami, ale jest ciągle żywa i silna wiarą w Chrystusa naszego Pana.
Historia Koptów jest ignorowana, przemilczana i wymazywana, z historii Egiptu z powodu przynależności do rodziny chrześcijan.
Wśród wielu mężczyzn i kobiet, którzy każdego roku odwiedzają dolinę Nilu, bardzo niewielu stawia pytanie o to, jaką rolę w tym kraju spalonym słońcem, wspólnota wierzących w Chrystusa odegrała w pisując do księgi historii świata, karty pełne chwały i poezji.
Egipt jest odpowiednim krajem, który mógłby dać początek głębokiej refleksji nad tym wszystkim, co dotyczy człowieka i społeczeństwa!
Jakim sposobem zachowała się w nim wspólnota tak głęboko religijna?
Jak, pomimo nędzy i dyskryminacji, zachowuje ona wciąż swoją wiarę i religijność?
To, co odkrywamy, to fakt, że nie jest łatwo zniszczyć wspólnotę posiadającą własne prawo i dbającą o jego zachowanie, a także, strzegącą w nienaruszonym stanie dziedzictwo prawd objawionych.
To najpiękniejszy spektakl świata, móc obserwować życie duchowe ludu, który przez pewien okres musiał żyć w ukryciu, a następnie mógł ponownie objawić się jeszcze silniejszy i bardziej płodny. To spektakl, który nie kończy się, ale wciąż rozgrywa się na nowo.
Wiecznie odwracane i umieszczane za kratami prawo jest równocześnie wiekuistym zwycięzcą, ponieważ nie umiera. Jest nieśmiertelne, podobnie jak sprawiedliwość. Odradza się i dokonuje błogosławionych dzieł.
Żadnego triumfu nie odniósł Kain, który zabił Abla i nie pozwolił mu już więcej złożyć Bogu sprawiedliwej ofiary, dzięki której potomkowie Kaina mogli być ocaleni.
Ta prawda jest przypominana w całej historii Kościoła koptyjskiego. Ponieważ Kościół koptyjski od pierwszych wieków podobny jest do osaczonego Abla, który jest niezniszczalny i który zdobywa świat, za cenę swojej krwi i dzięki jej mocy.
Chciałbym Wam krótko przedstawić historię mojej wspólnoty.
Życie duchowe Kościoła pierwotnego i wielcy biskupi Aleksandrii ukształtowali chrześcijaństwo w Egipcie, którego heroizm jest chwałą całej ludzkości.
Mnisi przybywali tu z pasją spotkania Boga w odosobnieniu. Wielu chrześcijan, którzy poszli szukać Boga na pustyni, stali się zaczątkiem nowej cywilizacji, budowali pierwsze klasztory, własnymi rękami wyplatali pierwsze maty i kosze, kształtowali pierwsze wspólnoty religijne, przeciwdziałali zepsuciu wynikającemu ze współczesnego świata.
Niepodległość narodów przyniosło chrześcijaństwo, i to krzyż lepiej niż odwaga ludzi zapewniał wolność.
Niestety, Egipcjanie nie oparli się konfliktom wewnętrznym!
Zamiłowanie do wewnętrznych sporów, polemik i waśni sprawiło, że nadciągnęła na Egipt inwazja Arabska. Inwazja ta pomnożyła błędy, zdrady, tyranie i bunty w miastach Dolnego i Górnego Egiptu. Różnorodność wierzeń wzbudza różnorodność interesów, władca był często bez miłosierdzia, strach zastępował posłuszeństwo, i tak jest do dnia dzisiejszego.
Przyglądając się bliżej historii Koptów i patrząc się na ostatnie wydarzenia w Egipcie, nasuwa się pytanie: gdzie jest ta wolność i demokracja o której tyle się dzisiaj słyszy?
Krążąc po wioskach doliny Nilu we wszystkich tych jałowych miejscach, które otaczają tę wspaniałą rzekę, tam gdzie konflikty nie przedostały się wraz z herezjami, możecie zobaczyć Koptów z dawnych lat. Te aglomeracje, wierne starej wierze są wciąż chlubą chrześcijańskiego Egiptu. To również oni podtrzymali w swojej prostocie moralność, a kiedy Bonaparte chciał podbić Egipt, ich patriotyzm nie poddał się niewoli, podczas gdy wielu obcokrajowców przyjęło jarzmo bez problemu.
Od czasu powstania Kościoła, wiara i dobroczynność pomnażały się na ziemi Faraonów pomimo prześladowań i różnego rodzaju kłopotów.
Co chwile rozpętały się burze na tej jałowej ziemi. Burze, które próbowały wykorzenić wspólnotę wiary, jednakże zaniosła jeszcze dalej jej woń i nasienie wiecznej cnoty.
Chrześcijanie w Egipcie są kościołem męczenników od samego początku:
*Pierwsze prześladowania trwały od roku 202 do roku 313.
*Kolejne w czasie reżimu muzułmańskiego a zwłaszcza w czasie wypraw krzyżowych w XII i XIII wieku.
*staje się takim także i dziś, gdy dochodzi w moim kraju do przypadków mordowania chrześcijan i ataków na chrześcijańskie świątynie.
Egipt liczy obecnie ponad 80 milionów mieszkańców, których 15% jest chrześcijanami. Zdecydowana większość jest Koptami Ortodoksyjnymi. Są oni tradycjonalistami i bardzo związani są ze swym Patryjarchą i Liturgią.
Kopci katolicy liczą 250 do 300 tysięcy wiernych. Ale ich obecność jest tak silna dzięki szkołom i stowarzyszeniom społecznym które utrzymywane są przez żywy Kościół Katolicki.
Drodzy bracia i siostry!
W ostatnich dekadach, od czasów reżimu prezydenta Sadata, poprzez reżim prezydenta Mubaraka i trwającą od ponad roku rewolucję, Kościół Koptyjski i cała wspólnota chrześcijańska ponownie stała się ofiarą ekstremistów.
*Uderzano w studentów. Porywano ich i maltretowano w czasie egzaminów by nie pozwolić im na ukończenie studiów ani na zdobywanie wyższych stopni naukowych.
*Chrześcijanie poprzez politykę reżimu zostali w Egipcie zepchnięci do drugiej kategorii klasowej. Taki sposób traktowania pchnął egipskich chrześcijan do emigracji.
*Mnożą się także ataki na miasta i wioski gdzie znajdują się silne lub bogate społeczności chrześcijańskie. Jak choćby to wydarzenie z przed roku gdzie w nocy 7 sierpnia tłum fanatyków muzułmańskich zamordował jednego chrześcijanina i ranił ośmiu innych. Tłum wędrował od domu do domu chrześcijan i otwierał do nich ogień z karabinów. Świadkowie opowiadali o panice jaka wybuchła w wiosce, gdy nocną ciszę przerwały strzały i krzyki ludzi. Te niepokoje zaczęły się już dzień wcześniej, gdy muzułmanie zaatakowali w tej wiosce domy chrześcijan, a także świątynię koptyjską obrzucając je kamieniami. W wiosce mieszkają nie tylko chrześcijanie, ale i muzułmanie, ale tylko domy chrześcijan ucierpiały po tym pogromie. Do ochrony 10.000 miasta wydelegowano 10 żołnierzy.
Dokonywane są także zamachy chrześcijańskie świątynie jak choćby te w Aleksandrii w ubiegłym roku.
*Chrześcijanie pod władzą islamistów nie są traktowani jako prawdziwi obywatele. Są odsunięci od pełnienia wielu funkcji i zawodów.
*Trwające obecnie wybory prezydenckie niosą głęboki niepokój o nasz los i nasze istnienie na ziemiach, które od pokoleń są naszym domem.
*Niepokoi nas także fakt, że to wszystko staje się przyczyną exodusu chrześcijan z Egiptu, z powodu różnorodnej dyskryminacji i prześladowań, które ciągle się nasilają.
W tym kontekście staje przed wami drodzy bracia i siostry, aby was prosić o modlitwę i wasze wsparcie duchowe, moralne i materialne również, by wspomóc mała grupę chrześcijan w Egipcie, a przede wszystkim młode pokolenie, które otrzymało przesłanie od Błogosławionego Jana Pawła II w czasie jego wizyty na Gorze Synaj. Bł. Jan Paweł II powiedział wtedy do nas: „Pozostańcie wierni Panu na waszej Świętej Ziemi”.
To wezwanie podjęliśmy i z pomocą Boga i waszą je wypełnimy.
Pozostańmy więc drodzy bracia i siostry zjednoczeni w naszym Panu Jezusie Chrystusie, za wstawiennictwem Matki Boskiej Częstochowskiej i Błogosławionego Jana Pawła II.
——-
Program wizyty biskupa Makarios T. Kaldas 21 – 25. 06. 2012
21.06 czwartek Warszawa
11:00 Konferencja prasowa
22.06 piątek Kraków
19:00 Msza Święta z homilią w kościele pw. Bożego Ciała
Po mszy spotkanie z wiernymi
23.06 sobota Tychy
18:00 Msza Święta z homilią w kościele pw. św. Mari Magdaleny
Po mszy spotkanie z wiernymi
24.06 niedziela Żywiec
9:30 i 11:30 Msza Święta z homilią w kościele pw. Chrystusa Króla
Po mszy spotkanie z kapłanami z dekanatu żywieckiego
25.06 poniedziałek Warszawa
Wizyta w biurze Stowarzyszenia Pomoc Kościołowi w Potrzebie
———————–
Kilka słów o Biskupie oraz o diecezji której jest Ordynariuszem.
Diecezja Ismailia – rys historyczny
1 stycznia 1983 r., mocą dekretu Synodu Patriarchalnego cała strefa kanału Sueskiego, dwóch gubernatorstw Synaju i części wschodniej Delty zostały oddzielone od Diecezji Patriarchalnej i utworzyły nową Diecezję nazwaną Diecezją Ismailia. Synod Patriarchalny obrał Jego Ekscelencję Athanasiosa Abadira – do owej chwili biskupa pomocniczego Patriarchatu – na pierwszego Biskupa Diecezji Ismailia. Został on intronizowany w katedrze św. Marka w Ismailii 20 lutego 1983 r. Został przyzwany do Boga dn. 25 maja 1992 r.
23 listopada 1992 r. nastał po nim Jego Ekscelencja Youannès Zakaria, który został wybrany na Biskupa Ismailii przez Synod Patriarchalny i został wyświęcony i intronizowany 29 stycznia 1993 r. Po śmierci Jego Ekscelencji Ignacego Yaacouba, został przeniesiony przez Synod Patriarchalny 23 czerwca 1993 r. do siedziby w Tebach-Luksorze.
Curriculum Vitae bp. Makariosa Tawfika Kaldasa
19 maja 1945 r. – Jego Ekscelencja Makarios Tewfik urodził się w Kotna (Tema-Sohag) .
14 września 1956 r. – wstąpił do niższego seminarium w Tahta.
1959 r. – rozpoczął studia filozofii i psychologiiw Wyższym Seminarium Duchownym w Maadi i na Uniwersytecie w Kairze, gdzie otrzymał licencjat z literatury w 1968 r. W latach 1968-1972 – patriarcha Anba Stefanom (wówczas biskup Sohagu) wysłał Makariosa Tewfika do Rzymu, aby studiował teologię.
10 września 1972 r. – przyjął święcenia kapłańskie i został Wikariuszem i Proboszczem Luksoru.
Do października 1984 r. pracował w Nagaa i Syagh, wówczas został mianowany profesorem nauk humanistycznych i teologii w Maadi.
W 1991 r., uzyskał specjalizację na kierunku studiów ekumenicznych w Bari (południowe Włochy), gdzie otrzymał magisterium.
23 czerwca 1994 r. – Synod Patriarchalny wybrał go na biskupa Ismailii, gdzie został wyświęcony i intronizowany 22 lipca 1994 r.
