Dzisiejsze czytania: Iz 45,1.4-6; Ps 96,1.3-5.7-10ac; 1 Tes 1,1-5b; Mt 12,21; Mt 22,15-21
Słowo Boże ukazuje Jezusa Chrystusa poddanego próbie niezależności Jego myśli, prawdziwości nauki. Wypowiada On znane słowa o płaceniu zarówno denara cesarzowi jak i oddawaniu Bogu należnej chwały. Trzeba dzisiaj przypomnieć podstawowe prawdy, że państwo ma, owszem prawo ustanawiać pewien porządek na ziemi, układać sprawy ludzi aby żyli w pokoju, współpracy, poszanowaniu. Stad wymaga posłuszeństwa w tych dziedzinach. Jednak proste słowa Chrystusa, o oddawaniu tego co Boże Bogu, kreślą granice kompetencji państwa i jego ingerencji.
Gdy stara się ono dać nową moralność ,niezależną od przykazań i Bożych nakazów, staje się przeciwnikiem Boga w sumieniu człowieka. Wtedy wierzący jest zobowiązany wypowiedzieć mu posłuszeństwo i słuchać głosu sumienia. Warunkiem posłuszeństwa nakazom prawa świeckiego jest jego zgodność w podstawowym zarycie z przykazaniami oraz działanie, nie zabijające i nie ograniczające wolności religijnej.
Bywa, że słowa Chrystusa: „Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga”, przykrawamy na własną miarę i dajemy Panu Bogu świeczkę, a diabłu ogarek. A przecież Bóg nas powołał i uświęcił krwią Chrystusa – należymy całkowicie do Niego. „Ja jestem Pan i nie ma innego!”- mówi Bóg w Księdze proroka Izajasza. Odpowiadając dziś na Jego zaproszenie, złóżmy na ołtarzu całe nasze życie i wszystkie sprawy, aby razem z ofiarą Jezusa zostały uświęcone. Niech każdy nasz czyn, słowo, myśl oddają chwałę Bogu.