Był wychowankiem kolegium jezuickiego oraz oficerem w wojsku polskim. Jako franciszkanin zasłynął z dobroci i ascetycznego trybu życia.
Melchior Chyliński, późniejszy bł. Rafał, urodził się w głęboko religijnej rodzinie szlacheckiej, 6 stycznia 1694 roku, w miejscowości Wysoczka koło Poznania. Po śmierci ojca opiekował się nim wuj, biskup Stanisław Kierski. Melchior ukończył szkołę parafialną, a następnie jezuickie kolegium humanistyczne w Poznaniu.
W 1712 roku wstąpił do wojska, uzyskał stopień oficera i został komendantem chorągwi. Trzy lata później, w 1715 roku opuścił wojsko i w Krakowie wstąpił do zakonu franciszkanów, gdzie otrzymał imię Rafał. Święcenia kapłańskie przyjął w roku 1717. Pracował w różnych klasztorach, m.in. Radziejowie, Poznaniu, Warszawie, Kaliszu, Gnieźnie, Warce, Krakowie oraz najdłużej – w Łagiewnikach koło Łodzi.
Słynął z ascetycznego trybu życia, mieszkał w nie ogrzewanych celach zakonnych, nosił włosiennicę. Często pościł i umartwiał się, aby zadośćuczynić Bogu za grzechy ludzi. Był poszukiwanym kaznodzieją i spowiednikiem. Często powtarzał dewizę: „Miłujmy Pana, wychwalajmy Pana zawsze, nigdy Go nie obrażajmy”. Jak przypuszczają jego biografowie, surowość życia o. Rafała, a zwłaszcza rozdawanie mienia zakonnego ubogim, były przyczyną przenosin do różnych klasztorów. Kiedy przełożeni skierowali go do pracy w Łagiewnikach, napisali o nim w opinii: „Grozi głodem dla mieszkańców domu”.
Zajmował się biednymi i opuszczonymi. Podobnie jak św. Franciszek z Asyżu (1182-1226), osobiście opiekował się chorymi. W 1736 roku przybył do Krakowa, gdzie dwa lata pielęgnował ofiary epidemii, był ich duszpasterzem. Po ustaniu cholery powrócił do Łagiewnik, gdzie opiekował się ubogimi, rozdawał im jedzenie i ubranie.
Zmarł 2 grudnia 1741 roku, w Łagiewnikach, zaraziwszy się podczas posługiwania chorym. Jego grób stał się miejscem licznych pielgrzymek. Ciało Rafała w naturalny sposób zmumifikowało się, zachowały się m. in. wyraźne rysy twarzy. 9 czerwca 1991 roku w Warszawie papież Jan Paweł II ogłosił go błogosławionym. Liturgiczne wspomnienie bł. Rafała przypada 2 grudnia.
Ojciec Święty beatyfikując o. Rafała powiedział, że jego życie „jest protestem i ekspiacją. Bardziej niż protestem, ekspiacją za to wszystko, co zniszczyło Polskę”. Nawiązał w ten sposób do postawy i życia franciszkanina, które przypadło na niełatwe w dziejach Polski czasy saskie.
wp
Źródło: www.fraciszkanie.pl