Była klaryską, miała talent do muzyki, poezji i malarstwa. Jest patronką malarzy oraz swojego rodzinnego miasta Bolonii.
Katarzyna urodziła się w Bolonii, we Włoszech, w 1413 roku. Pochodziła z rodziny szlacheckiej, otrzymała wszechstronne wykształcenie, przejawiała wielki talent do malarstwa, poezji i muzyki. Była malarką miniatur, układała hymny w języku włoskim i po łacinie.
Kiedy miała 28 lat, wstąpiła do klasztoru klarysek w Ferrarze, gdzie rozwijała swoje zdolności artystyczne. Pełniła różne obowiązki zakonne, pracowała m.in. jako furtianka oraz w piekarni, powierzono jej obowiązki mistrzyni nowicjatu. W 1456 roku założyła klasztor klarysek w Bolonii, w którym do śmieci była przełożoną.
Prowadziła głębokie życie duchowe, miała charyzmat poznania, czyli umiejętność czytania w ludzkich sercach. Napisała kilka dzieł poświęconych życiu duchowemu, najbardziej znane to "Siedem broni duchowych". Przedstawiła w nim swoje doświadczenia mistyczne.
Zmarła w Bolonii, 9 marca 1463 roku. Jej ciało, zachowane w stanie zmumifikowanym, spoczywa w kościele Bożego Ciała w Bolonii. Nie jest złożone w trumnie, ale umieszczono je w pozycji siedzącej na tronie. Papież Klemens XI kanonizował Katarzynę w roku 1712. Jest patronką artystów malarzy oraz swego rodzinnego miasta. W liturgii Kościół wspomina ją 9 maja.
wp
Źródło: www.franciszkanie.pl