Szymon z Lipnicy jest jednym z patronów Krakowa oraz opiekunem młodzieży akademickiej. Żył w XV wieku, nazywanym „szczęśliwym stuleciem” w dziejach Krakowa. W liturgii wspominamy go 18 lipca.
Szymon urodził się w Lipnicy, około roku 1437, w rodzinie mieszczańskiej. Dziś ta miejscowość, leżąca niedaleko Bochni, nosi nazwę Lipnica Murowana i słynie m.in. z konkursu palm wielkanocnych.
Szymon studiował w Akademii Krakowskiej nauki wyzwolone. Pod wpływem kazań św. Jana Kapistrana (1386-1456), wraz z dziesięcioma kolegami ze studiów, wstąpił do zakonu franciszkanów – obserwantów, zwanych w Polsce bernardynami. Po ukończeniu studiów teologicznych, po 1460 roku, przyjął święcenia kapłańskie.
W zakonie wyróżniał się inteligencją, wiedzą oraz głębokim życiem modlitewnym, praktykował surowe posty. Był przełożonym klasztoru w Tarnowie, mistrzem nowicjatu, delegatem na Kapitułę zakonną w Pawii, we Włoszech.
Został mianowany kaznodzieją katedralnym w Krakowie, co było nominacją zaszczytną i prestiżową dla całego zakonu. Wcześniej funkcję tę sprawowali dominikanie. Po Kapitule w Pawii odbył pielgrzymki do sanktuariów włoskich oraz w Ziemi Świętej, które wywarły duży wpływ na jego życie duchowe.
Kiedy w roku 1482 wybuchła w Krakowie epidemia dżumy, Szymon ze współbraćmi wychodził na ulice, aby chorym nieść pomoc. Epidemia pochłonęła wiele ofiar w mieście, zmarło wtedy dwudziestu pięciu obserwantów. Jednym z nich był Szymon, który swoje ziemskie życie zakończył 18 lipca 1482 roku.
Sześć lat później, w roku 1488, ówczesny prowincjał bernardynów, bł. Władysław z Gielniowa (1440-1505), za zgodą papieża Innocentego VIII, przeniósł ciało Szymona z chóru kościoła klasztornego do specjalnej kaplicy. Uważane było to za formalną beatyfikację. Wkrótce do grobu Szymona zaczęli przybywać pielgrzymi z całej Polski.
W 1685 roku Szymon został beatyfikowany przez papieża Innocentego IX. Kanonizował go papież Benedykt XVI, 3 czerwca 2007 roku.
wp
Na zdjęciu, obraz św. Szymona w bazylice bernardynów w Krakowie / fot. AIF