Elred urodził się w 1110 r. w Hexham w Northumberland. Ojciec wysłał go na dwór króla Szkocji Dawida I, by spędził tam kilka lat. Został majordomem. Około 1134 r. opuścił jednak dwór i wstąpił do opactwa cystersów w Rievaulx.
Został opatem nowego klasztoru cystersów w Revesby, a potem opatem samego Rievaulx w roku 1147. Większość swego życia spędził w tym właśnie klasztorze. Za jego czasów bardzo wyraźnie rozrósł się on i liczył ok. 600 mnichów. Elred odbywał coroczne wizyty w innych klasztorach cysterskich na terenie Anglii i Szkocji; odwiedził także Citeaux i Clairvaux. Podróże te odbiły się na jego zdrowiu; pod koniec życia cierpiał na bardzo bolesną, choć nie zidentyfikowaną chorobę. Jego wysiłki przyniosły mu miano "św. Bernarda północy".
Napisał wiele ważnych dzieł z zakresu duchowości; najbardziej znane z nich to "O przyjaźni duchowej". Napisał też kilka dzieł historycznych, dwa z nich dedykując królowi Anglii Henrykowi II, doradzając mu, jak być dobrym królem. Do XX w. Elred był znany raczej jako średniowieczny historyk, autor "Życia św. Edwarda, króla i wyznawcy". Zaginęła niestety jego korespondencja ze św. Kutbertem.
Elred zmarł 12 stycznia 1167 r. w Rievaulx.
ŹRÓDŁO : http://www.brewiarz.katolik.pl