Gwaryn urodził się w 1080 r. w Bolonii w zamożnej i znanej rodzinie. W wieku 24 lat został wyświęcony na kapłana jako kanonik przy katedrze w Bolonii. Zdecydował się żyć według reguły św. Augustyna, jako kanonik regularny w klasztorze Santa Croce w Mortarze. Przed opuszczeniem rodzinnego miasta, cały majątek przeznaczył dla szpitala.
W życiu zakonnym odznaczał się wielką surowością, posłuszeństwem i życzliwością zarówno dla współbraci, jak i dla wiernych.
W wieku 59 lat został mianowany biskupem Pawii. Czuł się jednak niegodny objęcia tej funkcji. Jego skargi nie pomagały; musiał więc uciekać i ukrywać się do czasu, gdy nie został mianowany prałatem. W Adwencie roku 1144 nadeszła nowa decyzja papieża Lucjusza II – Gwaryn został biskupem Palestryny. Tym razem Gwaryn nie miał wyboru, musiał zgodzić się na tę nominację. Wkrótce został także kardynałem. Przez kolejnych 13 lat wiódł nadal życie mnisze, surowe i ciche. Brał udział w trzech konklawe.
W 1158 r., czując nadchodzący koniec życia, zgromadził wokół siebie duchownych. Zmarł 6 lutego 1158 r., mając 78 lat. W rok po jego śmierci papież Aleksander III zatwierdził jego kult.
ŹRÓDŁO : http://www.brewiarz.katolik.pl