Jan urodził się w Toskanii w 1541 r. Od dzieciństwa szukał samotności i oddawał się modlitwie i medytacjom. Początkowo zajmował się farmacją, ale porzucił to zajęcie, by w 1572 r. zostać kapłanem. Podjął się dzieła głoszenia Chrystusa dzieciom. Zebrał wokół siebie grupę świeckich, wraz z którymi pracował w szpitalach i więzieniach. W 1574 r. założył Kongregację Kleryków Matki Bożej i nadał jej regułę; została ona zatwierdzona przez papieża Klemensa VIII w 1595 r. Spotkała się ona z wieloma przeciwnikami, którzy oskarżali Jana o to, że założenie tej Kongregacji wynikało z osobistych ambicji. Leonardiego wydalono z jego miasta – praktycznie do końca życia już do niego nie powrócił. Początkowo powziął zamiar poświęcenia się misjom zagranicznym, skoro jednak św. Filip Nereusz oznajmił, że zgromadzenie jego przeznaczyła Opatrzność dla Włoch, porzucił myśl pierwotną i postanowił wychowywać przyszłych misjonarzy w kraju. Wspólnie ze świątobliwym biskupem Vives zgromadził kapłanów, którzy zajęli się kształceniem kandydatów na misjonarzy. Był to zaczątek Instytutu Propagandy Wiary. Jan zmarł w Rzymie w 1609 r., niosąc pomoc cierpiącym z powodu wielkiej epidemii. Kanonizował go Pius XI w 1938 r. razem ze św. Andrzejem Bobolą.
Wspólnie ze świątobliwym biskupem Vives zgromadził kapłanów, którzy zajęli się kształceniem kandydatów na misjonarzy. Był to zaczątek Instytutu Propagandy Wiary. Jan zmarł w Rzymie w 1609 r., niosąc pomoc cierpiącym z powodu wielkiej epidemii. Kanonizował go Pius XI w 1938 r. razem ze św. Andrzejem Bobolą.
XRÓDŁO : http://www.brewiarz.katolik.pl