Pochodzili ze znakomitych rodów szlacheckich. Aby dotrzymać przysięgi życia w pokucie i dziewiczej czystości, wstąpili do III Zakonu św.
Franciszka z Asyżu. Elzear z Sabran urodził się w 1285 roku we Francji, zmarł 27 września 1323 roku. Pochodził ze szlacheckiego rodu, był hrabią Ariano w królestwie neapolitańskim. Piastował różne godności, zasłynął jako wspaniały rycerz. Elzear zdobył zaufanie królów Neapolu. Jeden z nich, król Robert, w 1323 roku wysłał go z misją poselską do Paryża. Elzear zmarł wkrótce po przyjeździe do Francji. Został pochowany w habicie franciszkańskim w swej rodzinnej Prowansji. Kanonizował go papież Urban V w 1369 roku.
Delfina Glandèves (1282-1358), podobnie jak jej mąż, pochodziła ze starego francuskiego rodu szlacheckiego. Gdy miała 14 lat, zaręczono ją z późniejszym św. Elzearem, którego poślubiła dwa lata później. Towarzyszyła mu w trudach rządzenia najpierw w Neapolu, a później w Paryżu.
Po zawarciu małżeństwa oboje postanowili prowadzić życie pokutne. Zdecydowali się także na zachowanie dziewiczej czystości, dlatego w 1317 roku wstąpili do III Zakonu św. Franciszka z Asyżu (1182-1226). Beatyfikował ją papież Innocenty XII w roku 1694. Wspólnym rysem duchowości tych małżonków było umiłowanie modlitwy oraz hojna pomoc najbiedniejszym. Liturgiczne wspomnienie Elzeara i Delfiny przypada 26 września.
wp
Na obrazie: "Św. Franciszek z Asyżu prowadzi św. Elzeara i św. Delfinę do Chrystusa", mal. Claude Francois (ur. 1614 r.)
Źródło: www.franciszkanie.pl