Wit pochodził z Sycylii. Został umęczony razem z Modestem i Krescencją w roku 304/305? podczas prześladowań za panowania Dioklecjana. Wg Martyrologium Rzymskiego cała trójka miała zostać zanurzona w kotle z wrzącym ołowiem, po czym rzucono ich dzikim zwierzętom i rozciągano na katowni. Jeden z opisów męki św. Wita podaje, że św. Modest był guwernerem św. Wita. Wynikałoby z tego, że św. Wit należał do znakomitszych obywateli na Sycylii. Św. Krescencja miała być jego mamką. Zachowały się wczesne, choć pośrednie informacje o św. Wicie oraz liczne i stare dowody kultu. Czczony był jako jeden z Czternastu Wspomożycieli.
Znane są liczne sanktuaria św. Wita w Europie, m.in.: katedra w Pradze, San Denis, Corbei. Od średniowiecza uważany za patrona Pomeranii, Saksonii, Sycylii, Śląska; aptekarzy, aktorów, artystów, górników, karczmarzy, kotlarzy, tancerzy, warzelników. Przyzywany podczas epilepsji (stąd tzw. choroba św. Wita), choroby oczu, histerii, chorób nerwowych, przez niewidomych, głuchoniemych i ukąszonych przez węży.
W ikonografii św. Wit przedstawiany jest jako młodzieniec w krótkiej tunice, z kotłem, w którym doznawał mąk. Jego atrybutami są: lew – któremu według opowieści rzucono go na pożarcie, a ten przeżegnany krzyżem legł u stóp Świętego, kogut, orzeł, uwiązany pies.
ŹRÓDŁO : http://www.brewiarz.katolik.pl