Najbardziej przypomnienia o zaufaniu, jakie okazał mu Bóg. Opis tego zaufania przedstawił Jan Paweł II w homilii podczas Mszy Wieczerzy Pańskiej, 2003 r. Mówiąc o Wieczerniku stwierdza: „Pan Jezus pragnął zgromadzić swoich Apostołów dokoła raz jeszcze aby zawierzyć im ostatnie instrukcje i obdarzyć ich najwyższym świadectwem swojej miłości. Wejdźmy do [Mk 14, 15] i stańmy się dyspozycyjni, aby wysłuchać najbardziej osobistych myśli, które pragnie nam zawierzyć, w szczególności bądźmy gotowi, aby podjąć działanie i przyjąć dar, który On przygotował na to wyjątkowe spotkanie”
Wsparcie świeckich
Wierni, którym bliski jest Chrystus będą także szukali sposobu jak pomóc kapłanowi w posłudze uobecniania i działania w imieniu Chrystusa. W ten sposób tak naprawdę dbają o siebie, jako o Kościół. Jest to także uwzględnienie ludzkiej strony kapłana, który potrzebuje wsparcia, miłości od wiernych i dostrzegania owoców swoje pracy, choćby w minimalnym stopniu.
Na pewno dziełem, które jest pomocą, jest Krucjata Modlitw o uświęcenie kapłanów oraz w intencji nowych powołań kapłańskich. Wierni świeccy z wiarą proszą Boga o utwierdzenie w powołaniu, wytrwałość w działaniu oraz uświęcaniu się kapłanów. Ważne jest także, aby każdy z nich widział podejście z wiary do ich urzędu i posługi. Wiara Ludu Bożego w przyjmowaniu Sakramentów, prośba o nie, poszukiwanie dróg według Woli Bożej jest zachętą dla kapłana do dalszego działania. Jest także znakiem, że Kościół jest żywy, a to tak naprawdę leży każdemu księdzu na sercu.
Modlitwa
Ciekawa jest modlitwa odmawiania przez członków Krucjaty, gdzie widzi się w kapłanie „naczynia miłosierdzia i pośredników zbawczej łaski”.
Nawiązuje ona wprost do Serca Jezusowego, z którego kapłaństwo wypływa, do zdrojów łaski, które kapłan rozdziela przez swoją posługę. Kapłan widziany w niej to także ten, który walczy, jako Boży mocarz za Lud Chrystusa, jak Mojżesz z rękoma uniesionymi do góry. W czasie walki jednak dla jego umocnienia musi być czujny, stąd prośba o uchronienie od zasadzek, pokus wroga dusz a także musi nabierać sił wiec modlitwa o podtrzymanie w czasie przepracowania, bo żniwo wielkie.
Pomocą kapłanowi jest także akceptacja jego smutku, cierpienia. Nie zawsze wiec uśmiech pojawi się na twarzy kapłana, co wierni rozumieją. Czasem twarz jego będzie jak głaz, która tężeje pod wpływem trudności czy powagi sytuacji.
Jak pomóc aby nie zaszkodzić ?
Wzrasta liczba ruchów, inicjatyw, które za cel biorą sobie pomoc kapłanom i modlitwę za nich. Na pewno istotne jest, aby ich członkowie nie zapominali jednej zasadniczej sprawy jest łączenie z modlitwą osobistej poprawnej i świętej postawy – pamiętamy wskazówkę Chrystusa, że niektóre trudności rozwiązuje się przez modlitwę połączoną z postem.
Konieczna jest także mimo całego szacunku, jaki należy się kapłanowi z racji urzędu, realna z nim współpraca, realne ocenianie jego osiągnięć, a także nazywanie po imieniu zachowań w sferze ludzkiej. Łaska bazuje na naturze, ale natura kształtuje się oprócz relacji z Bogiem w relacjach z ludźmi. Przeszkodzić można bezkrytycznymi pochwałami, które z drugiej strony mogą doprowadzić do samouwielbienia czy poczucia świętego spokoju.
Wierni są także tymi, którzy żyjąc w świecie widzą bardziej realnie swoich współbraci w realizacji Ewangelii, w ich biedach i brakach. Kapłanowi potrzebne jest „zamartwianie go” problemami innych, które tak naprawdę są wyzwaniem dla jego ewangelicznego zapału, dla Ducha Świętego, który przez niego działa. Ukrywanie, osładzanie rzeczywistości nie będzie służyć sprawie Kościoła.
Po owocach poznacie
Tych kilka refleksji rodzi mi się jako odpowiedź na wiele sygnałów o dziełach modlitwy za kapłanów z których jako jeden z nich i korzystam i jestem wdzięczny mówiąc Bóg zapłać. Do zobaczenia pośród pracy na niwie dusz ludzkich.
ks. Jarosław Oponowicz
COPYRIGHT BY SANCTI
O Krucjacie TUTAJ