JAN PAWEŁ II:Klękam przed Tobą Matko Moja! Klękam u stóp Twego Jasnogórskiego Tronu, Wspomożycielko moja i wychwalam Boga za wszystko, co we mnie dokonał. Niech Bóg będzie wywyższony i błogosławiony, bo dzięki Twojemu wstawiennictwu Maryjo, mogłem nieść krzyż i wytrwać przy nim do końca w służbie Twojego Syna, Który powołał mnie do Swojej winnicy. W jasności i Chwalę Pana oddaję mu cześć i i uwielbienie na wieki. Wraz z tymi, którzy Cię naprawdę kochają, Matko moja, w łączności z Twoim matczynym Sercem i przez Twoje przemożne wstawiennictwo oraz w Twoje ręce przyszłość mojej ojczyzny. Zawsze byłaś moim wsparciem i moją pomocą na ziemi, dlatego ufam, że Bóg wysłucha mojego wstawiennictwa za Twoją przyczyną, Maryjo!
Maryja jest Królową. W pismach Nowego Testamentu jest uznawana za Rodzicielkę Syna Bożego. Ponieważ Chrystus jest królem wszechświata, więc Maryi przysługuje tytuł Królowej. Tego tytułu używamy także z innego powodu. Oto Maryja jest najdoskonalszym stworzeniem, stąd jako najdoskonalsza z rodzaju ludzkiego, jest naszą, ludzi Królową.
Jej królowanie nie jest rodzaju politycznego czy formalnego, lecz obejmuje dusze, które stają się podobne do serca jej Syna. Oddajemy jej cześć poprzez umiłowanie Jej woli oraz oddanie swego miłującego serca. Jako matka Króla wstawia się za nami wypraszając potrzebne łaski. Dziękujemy Maryi, że wykonuje swoją władzę królewską, jako Matka miłosierdzia. Dla Niej najważniejsze jest pomaganie wszystkim przybranym dzieciom, aby mogły poznać Chrystusa. Ona zawsze jest na uboczu aby nie przysłonić Syna. Zawsze wskazuje na Niego, przypomina o tym aby ludzie nie zapomnieli kto ich zbawił. Czy potrafię prosić moją Matkę o radę, pomoc? Czy nie stawiam Maryi wyżej od Boga? Czy Maryja zbliża mnie do Chrystusa?
Królowa jest dyskretna ale skuteczna. Potrafi znaleźć drogę do serca Syna.
Tytułowanie jej Królową nieba i ziemi jest także dla nas wiernych zadaniem, aby strzec tego co święte w nas i obok nas. Mamy tajże zadbać o społeczny wymiar tego królowania poprzez zewnętrzne znaki jej obecności w naszym życiu.
Ten tytuł Kościół ogłosił oficjalnie 11 października 1954 przez papieża Piusa XII i postanowił by wspominano ją każdego roku na całym świecie.