P I Ą T E K — Wielki Piątek Męki Pańskiej; liturgia męki Pańskiej: Iz 52,13-53,12; Ps 31,2.6.12-13.15-17.25; Hbr 4,14-16;5,7-9; Flp 2,8-9; J 18,1–19,42
Przeżywamy Triduum Paschalne. Świętujemy nasze odkupienie, dokonane przez Wcielonego, Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego Syna Bożego. W Wielki Piątek Kościół nie sprawuje Eucharystii lecz modli się Liturgią Godzin.
Pełna smutku i nadziei Liturgia Wielkiego Piątku upamiętnia śmierć Chrystusa – tajemnicę naszego zbawienia.
Dzisiaj w ramach Liturgii Męki Pańskiej Kościół słucha narracji Męki swego Pana Jezusa Chrystusa, nadto poleca potrzeby świata w Wielkiej Modlitwie Powszechnej i adoruje Krzyż, jako znak odkupieńczej Męki.
Liturgia, rozpoczyna się oddaniem czci ołtarzowi poprzez upadnięcie na twarz, co podkreśla uniżenie Dawcy Życia. Wierni wyrażają swoje uniżenie przed majestatem Boga, który w swoim Synu podjął Mękę i Śmierć.
W czytaniach dominuje recytacja lub śpiew opisu Męki Pańskiej. Słowo Boże z proroka Izajasza ukazuje nam męża Boleści, którego wziął na siebie winy nas wszystkich i przeszedł przez śmierć do życia i chwały. Ten typ wypełnił się w Chrystusie, który stał się sprawcą wiecznego zbawienia dla wszystkich, którzy, Go słuchają. Niektóre aspekty Męki Chrystusa stają się w homilii światłami jak żyć pośród trudności, cierpienia, upokorzenia i śmiertelności.
Po Modlitwie Powszechnej następuje kulminacyjny moment liturgii – Adoracja Krzyża. Rozpoczyna się przedstawieniem krzyża, następnie adorują go indywidualnie kapłani i wszyscy wierni. Trwanie w postawie adoracji przed krzyżem ze świadomością własnego krzyża i gotowością podejmowania go na wzór i mocą Ukrzyżowanego jest dostrzeganiem krzyża, jako narzędzia własnego zbawienia. Wierni w ten sposób wyrażają także żal za grzechy oraz swoją miłość do Pana. Łaski płynące z tajemnicy Krzyża są wyrazem Bożego miłosierdzia i przebaczenia dla całego rodzaju ludzkiego i świata.
Po Komunii świętej udzielonej z hostii konsekrowanych w Wielki Czwartek odbywa się przeniesienie Najświętszego Sakramentu do Grobu Pańskiego. Przy grobie Chrystusa rozpoczyna się adoracja, która trwa często do późnych godzin nocnych.
Tradycyjnie podczas adoracji wierni składają ofiary na utrzymanie Bożego Grobu w Jerozolimie.