Jeśli ktoś nie wierzy w dobroć Boga, nie może dobrze się modlić – stwierdził Benedykt XVI podczas kanonizacji sześciu błogosławionych:
Stanisława Kazimierczyka (Sołtysa), Andrzeja Bessetta, Kandydy Marii od Jezusa Cipitrii y Barrioli, Marii od Krzyża MacKillop, Julii Salzano oraz Baptysty Kamili Varano. Na plac św. Piotra przybyło kilka tysięcy pielgrzymów z Polski, którzy zjechali na kanonizację rodaka. Podobnie licznie stawiły się grupy z Australii i Kanady – krajów, które cieszą się swymi pierwszymi świętymi. Byli też uczestnicy Synodu Biskupów dla Bliskiego Wschodu, których Papież polecił modlitwie wiernych.
W homilii Benedykt XVI przypomniał, że wiara jest fundamentem modlitwy, bez której nie sposób podążać drogą prowadzącą do świętości. Umiłowanie Eucharystii cechowało nowego polskiego świętego, Stanisława Kazimierczyka. Papież przypomniał jego życiorys.
Całe Jego życie było związane z Eucharystią – powiedział Papież. – Najpierw przez kościół Bożego Ciała na Kazimierzu w dzisiejszym Krakowie, gdzie u boku matki i ojca uczył się wiary i pobożności; gdzie złożył śluby zakonne u kanoników regularnych; gdzie pracował jako kapłan, wychowawca, opiekun potrzebujących. Przede wszystkim jednak był związany z Eucharystią przez żarliwą miłość do Chrystusa obecnego pod postaciami chleba i wina; przez przeżywanie tajemnicy Jego śmierci i zmartwychwstania, która w sposób bezkrwawy dokonuje się we Mszy św.; przez praktykę miłości bliźniego, której źródłem i znakiem jest Komunia”.
Do tego, by nie szukać dla siebie ulgi w trudnościach, ale by prosić raczej o łaskę ich dobrego znoszenia, zachęcał nowy święty z Kanady, zwany powszechnie Bratem Andrzejem. „Będąc furtianem w Kolegium Notre Dame w Montrealu, odznaczał się niezwykłą miłością współczująca i starał się ulżyć potrzebującym, którzy przychodzili do niego z ufnością – mówił Papież. – Choć słabo wykształcony, jednak zrozumiał to, co najważniejsze dla wiary. Dla niego wierzyć znaczyło poddać się dobrowolnie i z miłością Bożej woli. Przeniknięty tajemnicą Jezusa doświadczył błogosławieństwa ludzi czystego i prawego serca. Ta łaska prostoty pozwoliła mu oglądać Boga. Zbudował oratorium p.w. św. Józefa na Mont Royal, którym wiernie opiekował się aż do swej śmierci w 1937 r. Był świadkiem niezliczonych uzdrowień i nawróceń”.
„Św. Kandyda Maria od Jezusa Cipitria y Barriola to osoba, która prowadzona duchowo przez jezuitów, postanowiła żyć tylko dla Jezusa” – stwierdził Benedykt XVI. Papież przypomniał jej szczególną troskę o młodzież z domów ubogich i zaangażowanie w promocję kobiet, kontynuowaną obecnie w wielu krajach przez założone przez nią Zgromadzenie Córek Jezusa.
O założycielce pierwszego żeńskiego zgromadzenia zakonnego w Australii, która poświęciła życie edukacji dzieci, przypomniał Papież mówiąc w homilii o św. Marii MacKillop. „Poświęciła się ona jako młoda kobieta wychowaniu ubogich na trudnych i wymagających wiejskich terenach Australii, inspirując inne kobiety do przyłączenia się do niej w ramach pierwszej żeńskiej wspólnoty zakonnej w tym kraju – mówił Papież. – Zwracała uwagę na potrzeby każdej powierzonej jej młodej osoby bez względu na status społeczny lub zamożność, zapewniając intelektualną i duchową formację. Pomimo wielu trudności, jej modlitwy do św. Józefa i niezłomne nabożeństwo do Najświętszego Serca Jezusowego, którym poświęciła swe nowe zgromadzenie, przyniosły tej świętej kobiecie łaski niezbędne, by pozostać wierną Bogu i Kościołowi”.
Przygotowanie pedagogiczne i żarliwość w nauczaniu katechizmu charakteryzowały XIX-wieczną Włoszkę, św. Julię Salzano. Ta nauczycielka szkoły podstawowej stała się apostołką chrześcijańskiej edukacji i założycielką Zgromadzenia Sióstr Katechetek od Najświętszego Serca Jezusa.
Natomiast życie św. Baptysty Varano, całkowicie zanurzone w głębinach Bożych, było nieustanną ascezą na drodze do doskonałości oraz heroiczną miłością Boga i bliźniego. Klaryska została naznaczona wielkimi cierpieniami i mistycznymi pocieszeniami, stając się XV-wieczna reformatorką franciszkańskiej duchowości żeńskiej.
ŹRÓDŁO :
