Przeżywamy dzisiaj uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. Teksty czytań i Ewangelii przypominają okoliczności odejścia Chrystusa do Ojca a szczególnie Jego słowa.
Po czterdziestu dniach przebywania razem z uczniami, Jezus odchodzi do nieba, wstępuje do swego Ojca. Dopełnił swojej misji: „udzielił przez Ducha Świętego poleceń Apostołom, których sobie wybrał”.
Uczniowie pozostający na ziemi interesują się przyszłymi wydarzeniami – jest to bliskie i nam. Jednak Chrystus, zwraca ich uwagę na podstawowe zadanie wierzących w niego: „gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami aż po krańce ziemi”
Pan nakazuje uczniom aby odnowili w sobie misję niesienia Ewangelii wszystkim narodom”. Aby ją mogli skutecznie wypełnić otrzymają dar z wysokości – Ducha świętego, trzecią Osobę Boską., wzajemną miłość Ojca i Syna. „Wy jesteście świadkami tego. Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie uzbrojeni mocą z wysoka.”
Święto Wniebowstąpienia przypomina nam: Chrystus zachęcający nas do wykonywania naszych zadań na tej ziemi, oczekuje nas w Niebie. Uświadamia, że choć łatwo przywiązujemy się do tego co zdobywamy na ziemi, jesteśmy zobowiązani oderwać nasze serca abyśmy nie odrzucili Chrystusa w chwili gdy On nas wezwie.
Oczekiwanie na Pana, oderwanie naszego serca od tego co uniemożliwia przemianę, nie ma być przyczyną zgorzknienia, alienacji. Dziś przypominamy sobie, że Chrystus wstępując do Ojca, nie pozostawia nas samych. Napełnił wtedy Apostołów, tak samo jak teraz nas, Duchem Świętym. Pamiętać powinniśmy, że dopóki działa Duch Święty, działa i Syn i Ojciec.
Wniebowstąpienie jest dniem królewskiej intronizacji Chrystusa, tryumfem, jaki przygotowuje swojemu Synowi Bóg Ojciec. Jest ono też potwierdzeniem powtórnego przyjścia Chrystusa: „Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba” (Dz 1, 11). Chrystus powróci by oddać swemu Ojcu wszystko, gromadząc wszystkich i wszystko w Kościele.
Wniebowstąpienie jest nie tylko ostatecznym i uroczystym wywyższeniem Jezusa, ale również zadatkiem, wyniesienia do chwały natury ludzkiej. Wiara i nadzieja chrześcijan otrzymuje potwierdzenie, że jesteśmy zaproszeni nie tylko do tego, by rozpamiętywać własną grzeszność, słabość, ale przede wszystkim wspaniałą „przemianę”, której Chrystus w nas dokonuje wówczas, kiedy jesteśmy z Nim zjednoczeni dzięki łasce i sakramentom.
Chrystus zasiadający na tronie obok swego Ojca okazuje się Panem wszechświata bliskim człowiekowi. Wyrazem tej bliskości Pana były słowa skierowane do nas przez Ojca św. Jana Pawła II „Nie lękajcie się”. Niech góra Wniebowstąpienia będzie dla nas zachętą do wytrwałej pracy na rzecz Królestwa Chrystusowego na ziemi…