O dialogu między nauką i wiarą, jego konieczności i granicach napisał arcybiskup Józef Życiński w swojej ostatniej książce, której dał tytuł „Bóg i stworzenie. Zarys teorii ewolucji”.
Podkreśla, że książkę przygotował z myślą o tych, którzy pragną zespolić prawdę wiary z refleksja przyrodniczą. „Nie jest ona zamierzona jako podręcznik do katechizacji, lecz jako pomoc dla prowadzących katechezę, ukazuje bowiem wzajemny związek między chrześcijańską wizją rozwoju człowieka a biologiczna koncepcją ewolucji naszego gatunku” – pisze abp Życiński.
„Ale także osobom, które nigdy nie uczestniczyły w katechezie, książka ta może pomóc snuć własne przemyślenia nad podstawowymi pytaniami o naturę człowieka, jego godność, sens życia, doświadczenie cierpienia. Ukazywane w niej treści mają rozpalić świat intelektualnych fascynacji, w którym dopełnia się wzajemnie przesłanie dwóch ksiąg: Księgi Przyrody i Księgi Pisma” – dodaje.
W swoich rozważaniach autor powołuje się na nauczanie Kościoła, szczególnie akcentując zainteresowanie Jana Pawła II dla kwestii dialogu nauki i wiary. Przypomina, że to ten papież był twórcą tekstów poświęconych teorii ewolucji, przyjmowanych z wielkim zainteresowaniem przez świat nauki.
Na przesłaniu Jana Pawła II do Papieskiej Akademii Nauk opiera się w swojej pracy abp Życiński, nazywając je „szczególnie ważnym dokumentem Kościoła katolickiego, który miał przeciwdziałać wprowadzaniu prywatnej teologii i radykalnie prostych tez filozoficznych na miejsce uzasadnionych argumentów”.
Książka „Bóg i stworzenie” porusza zagadnienia z dziedzin teorii ewolucji, teologii, ale także relacji między nauką a kulturą. Pisze także o przyszłości człowieka. „Teoria ewolucji ukazuje nam, skąd pochodzimy, nie potrafi jednak określić, dokąd dojdziemy w wyniku zmian naszego gatunku, jakie dokonają się w ciągu następnych tysięcy lat” – zauważa w rozdziale „Ludzkość uchrystusowiona?”.
Książkę wydało Archidiecezjalne Wydawnictwo Gaudium.
Abp Józef Życiński jako filozof zajmował się relacjami nauki i wiary, w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim przewodził katedrze poświęconej tym zagadnieniom. Był autorem wielu prac z zakresu kosmologii relatywistycznej, filozofii, dialogu chrześcijaństwa z kulturą współczesną.
Był m.in. członkiem Europejskiej Akademii Nauki i Sztuki w Salzburgu, Rosyjskiej Akademii Nauk Przyrodniczych oraz Komitetu Biologii Ewolucyjnej i Teoretycznej Polskiej Akademii Nauk. Zasiadał w Radzie Naukowej Fundacji Johna Templetona, przyznającej nagrody określane mianem „teologicznego Nobla”.
ŹRÓDŁO:
