NOBISCUM AD CAELUM…

Wstąpmy do Ogrodu Pana

 

Dzisiaj w Kościele Katolickim przeżywamy wspomnienie NMP z Góry Karmel. O pojawieniu się szkaplerza w pobożności karmelitańskiej powiedziała w rozmowie z Marią Rachel Cimińską, Iwona Wilk radna prowincjalna Krakowskiej Prowincji Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych (OCDS).

(więcej…)

Reguła

Autor : Paweł Jacko CRL

Słowo „reguła” (od łac. regula) oznacza zbiór podstawowych przepisów dotyczących codziennego życia zakonnego. Najczęściej regułę ustanawiał lub przyjmował założyciel zgromadzenia. Za najstarszą uznaje się regułę stworzoną przez św. Pachomiusza. Najbardziej znane reguły zakonne to Reguła św. Augustyna, Reguła św. Benedykta, Reguła św. Bazylego i Reguła św. Franciszka. Po wieku XV nie powstała już żadna reguła w sensie dawniejszym, tworzyły się jednak nowe zakony i zgromadzenia. W tych instytutach prawo zasadnicze stanowią konstytucje.


Zakon Kanoników Regularnych Laterańskich wywodzi się z tzw. biskupich wspólnot kleryckich tworzonych od IV wieku. Wśród tych wspólnot jedną z bardziej znanych jest wspólnota utworzona przez św. Augustyna w Hipponie. Święty Augustyn jako biskup zorganizował w swoim domu biskupim klasztor, a swoje przemyślenia i doświadczenia zapisał w regule. Życie zakonne winno się według niej cechować jednością we wspólnym życiu, zaś poszczególne wskazania są bardzo praktyczne i dostosowane do apostolskiego charakteru życia zakonnego. Zasady w niej są proste i może dlatego genialne w swej wymowie, gdyż autor zaleca zakonnikom trzy podstawowe elementy: modlitwę, posłuszeństwo i pracę. Dla wielu osób świeckich styl życia według reguły utożsamiany jest niekiedy z rezygnacją z własnej wolności. W istocie jest jednak odwrotnie. Zawarty jest tu element rezygnacji z samego siebie, ale jest to jednak rezygnacja z ulegania własnym pożądaniom oraz własnym zachciankom. Dlatego to pozorne zniewolenie zawarte w podporządkowaniu się regule jest w rzeczywistości próbą wyzwolenia się z własnych słabości i żądz, dążeniem do rozpoznania i realizacji własnego powołania. Reguła to zbiór różnych środków mających zakonników umacniać w wierze, nadziei i miłości. Reguła ustanowiona i zatwierdzona przez Kościół daje gwarancję, że wybrana droga prowadzi do celu, że człowiek wstępując na tę drogę, jeśli będzie wytrwały i będzie postępować zgodnie z ustanowionymi zasadami, to nie zostanie zwiedziony.

Człowiek jest istotą grzeszną , skłonną do upadku i łatwo oddala się od Boga. Życie zaś zgodnie z regułą ma temu przeciwdziałać. Jeśli komuś jest dane doświadczenie Boga to pragnie trwać w Jego bliskości. Bóg każdemu z nas daje się poznać, niestety człowiek często nie potrafi rozpoznać Go w małych zdarzeniach. Dlatego nie trwa przy Nim, lecz stopniowo, niezauważalnie dla samego siebie, oddala się od Boga. Dobrym sposobem zapobiegania temu oddaleniu się od Boga jest życie według reguły. Inaczej mówiąc, złożenie ślubów to próba trwania przy Bogu, to próba zatrzymania Boga w swoim sercu, a także pragnienie jeszcze głębszego z Nim zjednoczenia. Życie według reguły staje się pragnieniem duszy, staje się drogą do doskonałości, jest źródłem szczęścia i radości. Jeśli komuś jest dane poznać blask prawdy, to nie chce zstępować z tej drogi. Reguła pozwala uczynić pewne wybory nieodwracalnymi. Podstawowy wymóg zawarty w regule to życie w posłuszeństwie Jezusowi Chrystusowi. Służenie Mu z czystego serca i dobrego sumienia. Jest to wymóg zasadniczy, niezależny od tego, jaki ktoś wybierze zakon czy zgromadzenie. Zawiera się w nim uznanie Jezusa za Pana i podporządkowanie Mu całego życia. Rezygnacja z własnego ja ujmowana może być jako śmierć starego człowieka, a zarazem narodziny nowego człowieka. W regule znajduje się szereg przepisów określających codzienny i wspólnotowy sposób życia. Jedną z najważniejszych cech reguły jest ponadczasowość. Nie ma w niej nic, co wiąże ją na stałe z konkretnym miejscem czy mentalnością. Jej duch ukryty jest w miłości, prostocie i milczeniu, jest on ewangeliczny i uniwersalny. To dzięki tym cechom w minionych wiekach, często tak bardzo różniących się od siebie, umożliwił różnym ludziom całkowite oddanie się Bogu.

Ważnym elementem jest nieustanne studiowanie reguły, ponieważ za każdym razem odkrywa się w niej coś nowego, lub coś, o czym się zapomniało. Reguła pozwala zauważyć wszelkie odstępstwa we własnym zachowaniu w stosunku do pierwotnych ustaleń. Zapobiega zatem powolnej erozji wiary, stopniowemu i niezauważalnemu dla siebie samego oddalenia się od pierwotnej gorliwości.

Tekst Reguły św. Augustyna [czytaj]

Źródło : 

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *