Rozważania do czytań z Mszy Świętej, na dni od 10 do 15 spiernia 2009 roku. Zachęcam do zagłębienia się w lekturę Słowa Bożego.
Poniedziałek, 10 sierpnia; 2 Kor 9, 6-10; J 12, 24-26
„Skurcz serca” tak można by określić postawę niektórych ludzi, gdy trzeba otworzyć miejsce bijące w nas miłością oraz hojnością. Co pomaga go pokonać? Św. Paweł mówi, że jeśli chcemy zebrać obfite owoce, koniecznie musimy wiele siać, wiele dawać innym, próbować rozgrzać, bliźnich, którzy są egoistami, zalęknieni oraz pogubieni. W naszym życiu Bóg sam musi się uwielbić, aby jego chwała trwała wiecznie. Prawdziwie cenić mamy życie, które w nas rodzi się podczas tego życia: życie wieczne, które zapoczątkowuje w nas chrzest, rozwija się przez ciągły kontakt z Bogiem. Czy jesteś ciekawy Boga i czy Go naśladujesz?
Wtorek, 11 sierpnia; Wspomn. św. Klary, dziewicy; Pwt 31, 1-8; Mt 18,1-5.10.12-14
Warto czerpać ze skarbca, który oferuje nam Kościół. Obdarowani zostaliśmy świętymi, którzy dla nas powinni stać się wzorem, ale przede wszystkim umocnieniem, że można żyć według wskazań Ewangelii. Bóg nie oczekuje od nas, abyśmy stawali się kopiami jakiegokolwiek świętego. Oczekuje tylko, abyśmy patrząc na wzór św. Klary uczyli się owego umiłowania Eucharystii, troski o najmniejszych. Dbałość o Kościół, ludzi będących żywymi członkami Chrystusa, także o kapłanów, wypływa z żywej relacji z Bogiem, Który sprawia, że nie lękamy się być odpowiedzialnymi za nich. Nie obawiamy się przyznania do Chrystusa pośród ludzi, którzy mają negatywne spojrzenie na wiarę. Św. Klara jest przykładem dla nas, abyśmy byli wierni i nie szukali tytułów, ale trwali dobrze wypełniając obowiązki swego stanu. Św. Klaro naucz nas wierności w małych sprawach.
Środa, 12 sierpnia; Wspomn. św. Joanny Franciszki De Chantal, zakonnicy; Pwt 34,1-12; Mt 18,15-20
Zobowiązani jesteśmy dbać nie tylko o siebie, ale również o osoby z którymi żyjemy. Poprzez swoje zachowanie, czy też braterskie upomnienie, możemy uratować bliźniego. Tylko zanim upomnimy kogokolwiek, musimy stanąć przed Bogiem, aby ujrzeć swoją belkę w oku. Ważne jest to abyśmy nie upominali innych, trwając sami w grzechu. Jezus, daje nam obraz naszej słabości, grzeszności abyśmy nie wynosili się nad innymi, myśląc, że dzięki swej mądrości pomożemy bliźnim. Naszą mądrość, spojrzenie na innych, musimy zamienić na spojrzenie Chrystusowe, na mądrość, która pochodzi z Jego Serca, czyli jest pokorna. Tego również uczyła się patronka dnia dzisiejszego. Pomimo posiadanej wiedzy, potrafiła ukorzyć się, gdyż dostrzegła, że ludzkie spojrzenie na człowieka jest złudne, jeżeli nie patrzymy na niego, wzrokiem Chrystusowym. Św. Joanno, ucz nas pokory w kontaktach z ludźmi.
Czwartek 13sierpnia; Wspomn. św. Męczenników Poncjana, Papieża, i Hipolita, kapłana; Joz 3,7-10a. 11.13-17; Mt 18,21- 19,1
Przekroczyć Jordan, oznaczało znaleźć się w Ziemi Obietnicy, uwolnić się od części wrogów Izraela oraz prowadzić dalej wojnę Pana. To Bóg walczył w obronie swego ludu. Przekraczanie Jordanu z centrum w Arce Przymierza: ona stoi niewzruszona a wody się rozstępują. Bóg wydaje rozkaz Jozuemu, a on kapłanom ci zaś ludowi: widać o hierarchię i posiadanie władzy: Bóg ma najwyższą. Czy uznajesz w praktyce moc i silę Boga, autorytet jego Osoby? Czy odwołujesz się do Bożej mocy w momencie pokusy?
Piątek, 14 sierpnia; Wspomn. św. Maksymiliana Marii Kolbego, kapłana i męczennika; Joz 24, 1-13; Mt 19,3-12
Historia, którą opowiada Ludowi Jozue, jest ukazywanie Bożych interwencji w życiu tej społeczności. Zgromadzenie wiary, bo na takim gruncie oni wszyscy się spotykają, musi wciąż przypominać sobie, kim jest Bóg, kim też są oni. Zamysł Boży zawsze się wypełni, potrzebni są ludzie, którzy go odczytają i zrealizują teraz. Podobnie jest w przypadku nauki o małżeństwie: jawi się ona jako kolejny cud, trudne ale piękne wymaganie wierności i nierozerwalności. Ostoja miłości, bezpieczeństwa, którą buduje dwoje ludzi przy Bożej pomocy. Ufają sobie, ale bardziej jeszcze Bogu i dlatego trwają. Czy podtrzymujesz małżeństwa w ich wierności? Osoby konsekrowane są zaś znakiem, że wierność jest możliwa.
Sobota, 15 sierpnia; Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny; Ap 11,19a; 12,1.3-6a.10ab;1Kor 15, 20- 26; Łk 1 , 39-56
Prawdę o Wniebowzięciu NMP ogłosił jako dogmat wiary papież Pius XII, dnia 1 listopada 1950 r. w Konstytucji apostolskiej "Munificentissimus Deus”. Dla wielu może być to prawda trudna do przyjęcia. Jednak nie powinno nas dziwić, że ta, która oddając siebie, swe ciało, aby porodzić Chrystusa, zostaje od razu uwielbiona po zaśnięciu. Bóg, który w niej zamieszkał od samego początku, nie chciał, aby ciało zostało okryte przez ziemię. Pomimo, że w Ewangeliach jest niewiele o Maryi, jednak dyskretnie uczestniczyła Ona w poczynaniach Syna, wspierając Go. Jej Serce było wierne, oddane w pełni Sercu Boga. Do tego św. Kosma, biskup z Maiouma (+ 743), mówi: „Rodząc Boga, Niepokalana, zdobyłaś palmę zwycięstwa nad naturą, (…) zmartwychwstałaś dla wieczności. Grób i śmierć nie mogą zatrzymać pod swoją władzą Bogurodzicy.” Maryjo, ucz nas służby Bogu, abyśmy dostąpili również zmartwychwstania na wieczność w niebie. (JOX/MC)
Copyright www.echokatolickie.pl