O Adwencie z br. Pawłem Teperskim OFMCap rozmawia Anna Artymiak
Co najbardziej młodzi chcą zmienić w swoim życiu?
Mam wrażenie, że młodzi ludzie najbardziej chcą zmienić samych siebie. Jest to dobre, ale jednocześnie niebezpieczne. Chodzi o umiejętne wyważenie pomiędzy akceptacją samego siebie z moim charakterem, zaletami ale i wadami, a nieakceptacją tego, co jest grzechem w moim życiu. Czyli mówiąc krótko – Bóg mnie akceptuje, takiego jakim jestem, dlatego również ja powinienem siebie zaakceptować – również moje wady, ale nie akceptować tego, co jest grzechem. Czyli powinienem akceptować to, że jestem cholerykiem, ale nie akceptować tego, że krzyczę na ludzi. Bycie cholerykiem może prowadzić do pokory, do modlitwy – będę się więcej modlił za innych, za relacje pomiędzy nami. Moja słabość może być miejscem ukazania się łaski Boga w moim życiu.
Czy w Adwencie ludzie młodzi podejmują postanowienia? Czy są w nich wytrwali?
Paradoksalnie nie o wytrwałość chodzi w postanowieniach. Możemy bowiem ulec szatańskiej pokusie, by robić z siebie herosów. Ktoś, kto wytrwa, powie sobie na koniec: jestem wspaniały, udało mi się, jestem wielki. Tymczasem każde postanowienie powinno prowadzić nas do pokory. Tak naprawdę powinniśmy zobaczyć, że nie mamy sił, że nie dajemy rady, że nam nie wychodzi. To nie prowadzi do przygnębienia, ale właśnie do postawy pokory, prawdy o sobie. Wielki jest Bóg, On jest doskonały. My jesteśmy słabi i grzeszni, ale… Bóg nas kocha właśnie takimi. Jezus umarł za nas na krzyżu, gdy byliśmy jeszcze grzesznikami. Istnieje pokusa złego ducha, by dążyć nie do świętości, a do doskonałości, która na podium stawia człowieka, mnie samego. To nie świętość, to czysta pycha i narcyzm.
Jakie kroki powinniśmy podejmować, by zbliżać się do Pana Boga?
Co może być przeszkodą w procesie nawrócenia?
Najlepiej przeżyć Adwent pokornie, szukając nawrócenia. Adwent ma nas przygotować na przyjęcie Słowa, którym jest Jezus Chrystus. Najlepszą więc postawą jest otwarcie się na to Słowo czyli lektura Biblii. Bóg mówi do nas cały czas. My nie możemy się nawrócić, nie mamy takiej siły ani możliwości, ale Bóg może nawrócić nasze serca i pragnie tego – pokazał nam to w Jezusie Chrystusie, który oddał za nas swoje życie. Ja się więc nie nawrócę, ale Bóg może zmienić moje zatwardziałe serce. Słowo Boże ma moc przemieniać nas, bo przez nie mówi sam Bóg. Stąd lektura Słowa Bożego, to najpewniejszy sposób podjęcia drogi nawrócenia. Dopiero w świetle Słowa warto zacząć zadawać sobie pytania, co mam robić, jakie postanowienia podejmować. Ktoś może chcieć nie jeść słodyczy, ale czy ma z tym problem? Najpierw więc sugerowałbym lekturę Biblii, która przynosi światło na nasze życie, dopiero później, gdy zobaczymy, gdzie jeszcze jesteśmy zamknięci na Boga, czyli również na drugiego człowieka, warto podjąć takie postanowienie, które będzie otwarciem się na łaskę Jezusa. W postanowieniach nie chodzi o to, byśmy okazali się na koniec adwentu wielkimi, zwycięzcami, herosami, ale tymi, którzy w słabości kroczą za zwycięzcą. Nam nie należy się więc chwała i uznanie, one przynależą się Bogu i niech On je odbiera. W Jezusie jednak mamy przystęp do Ojca. Dlatego na pytanie jakie podjąć postanowienia na Adwent pragnę dać jasną odpowiedź: podejmij takie postanowienie, które otworzy Cię bardziej na miłość Jezusa. Święty Franciszek często powtarzał swoim braciom zdanie, które pragnę tutaj przytoczyć: „Bracia zaczynajmy od nowa, bo dotąd niceśmy jeszcze nie uczynili”. Odwagi, Bóg jest po naszej stronie, Bóg pragnie naszego zbawienia i naszego szczęścia. To pokazuje nam zbliżające się Boże Narodzenie. Oderwijmy więc wzrok od samych siebie, a skierujmy nasze spojrzenia na Boga! Bóg jest miłością i dla tej miłości warto żyć. Tylko ta miłość uczyni nas prawdziwie szczęśliwymi.
ŹRÓDŁO:
