S O B O T A; Oz 6,1-6; Ps 51,3-4.18-21a; Ps 95,8ab; Łk 18,9-14
Na sobotę 3 tygodnia Wielkiego Postu
Wielki Post odkrywa przed nami prawdę o nas samych. Słowo Boże, które jest pożyteczne ku pokrzepianiu i napominaniu mówi: „Miłość wasza podobna do chmur na świtaniu albo do rosy, która prędko znika.” Nie dziwmy się więc, że spadają na nas różne doświadczenia, które Bóg dopuszcza dla naszego rozwoju. O swoim ludzie Pan powie:, „Dlatego ciosałem ich przez proroków, słowami ust mych zabijałem, a Prawo moje zabłysło jak światło”
Pewną próbą jest dla człowieka odpowiednia postawa na modlitwie. Właściwy sposób stawania przed Bogiem, powierzeniu się Mu z synowskim zaufaniem, oczekiwanie na jego łaskę cechuje człowieka pokornego. Faryzeusz zaś udaje miłość, czuje się sprawiedliwym przed Panem, oraz stawia siebie wyżej od współbraci. Post żąda od nas postawy dziecka.