Szaty duchownego są w pewnym stopniu znakiem dostojeństwa. Ludzie wiedzą, że maja do czynienia z księdzem lub zakonnikiem, wiedzą, czego się po takiej osobie spodziewać. Niestety, coraz częściej strój duchownych traktowany jest jako „ubranie robocze” i zdejmowany tuż po mszy św.
Jednak pojawia się pytanie, czy nie prowadzi to do zatracenia własnej tożsamości? Czy ksiądz bez sutanny nadal jest księdzem? Wiele osób postrzega to jako wolność, uwolnienie od średniowiecznych zasad i symboli, ale czy to nie jest czasem nowy rodzaj terroryzmu?