AUTOR : br. Andrzej Derdziuk
Z okazji trwającego Roku Kapłańskiego Instytut Teologii Moralnej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, WSD Braci Mniejszych Kapucynów oraz Harcerskie Koło Akademickie „Żywioły” zorganizowały w poniedziałek 19 kwietnia 2010 r. na sympozjum pt. Kapłan wierny Bogu i człowiekowi. Sympozjum stało się przestrzenią zaangażowania wielu podmiotów, które bezinteresownie pomagały w jego zorganizowaniu. Tak więc Wydawnictwo Gaudium z Lublina wydrukowało plakat zaprojektowany przez Karola Zielińskiego. Kwiatową dekorację sali przygotował Michał Wójtowicz. Angażowali się też członkowie Grup Modlitwy Ojca Pio.
Sympozjum rozpoczęło się o godzinie 15.10 Mszą św. sprawowaną w Kościele Akademickim. Liturgii Eucharystii przewodniczył Łukasz Woźniak OFMCap rektor Seminarium kapucyńskiego na Poczekajce. On też wygłosił homilię o Chrystusowym oczekiwaniu miłości od kapłanów jako jedynego i podstawowego warunku powierzenia im zaszczytnej służby.
Uczestników spotkania, którzy w całości wypełnili aulę Stefana kardynała Wyszyńskiego na KUL, powitał ks. prof. Jerzy Gocko Dyrektor Instytutu. Wprowadził on w tematykę obrad i oddał głos Andrzejowi Derdziukowi OFMCap, który przewodniczył sesji obrad.
W pierwszym wystąpieniu „Kapłaństwo, dar i tajemnica” ks. dr Tadeusz Zadykowicz z KUL odniósł się do nauczania papieży Jana Pawła II i Benedykta XVI i wskazał na wyjątkowość misji kapłana, która jest darem Boga dla niego samego oraz całego ludu Bożego. Teologiczny wymiar kapłaństwa sprawia, że jest ono tajemnicą i wymaga wiary w przyjęciu łaski, która jest udzielana przez posługę kapłana. Każdy chrześcijanin jest zatem zachęcany do przyjęcia kapłana jako wysłannika Boga i winien zastanawiać się nad swoją postawą kapłaństwa powszechnego w prowadzeniu innych do Chrystusa.
Drugim prelegentem był ks. dr Piotr Pawlukiewicz, który mówił o relacji „Kapłan a Słowo Boże – radość i trud przepowiadania”. Było to osobiste świadectwo bardzo popularnego kaznodziei, który ukazał lęki i pokusy głosiciela Słowa Bożego. Wśród lęków jest obawa stanięcia przed nieznanym i wymagającym audytorium oraz słuchania uwag krytycznych od współbraci kapłanów. Niekiedy kaznodzieję może dosięgnąć pokusa dostosowywania głoszonych treści do gustu słuchaczy, albo swoich własnych możliwości realizowania przykazań. Głoszenie Ewangelii jest bardzo ważnym obowiązkiem kapłana, którego św. Paweł zaklina na Boga, by głosił w porę i nie w porę, nastawał i poświęcał się służbie.
Kolejne wystąpienie, ks. dr Eugeniusza Derdziuka było poświęcone zagadnieniu Kapłan egzorcysta w walce ze Złym – było to świadectwo kapłana-egzorcysty. Ks. Eugeniusz wyliczał elementy nauczania Kościoła o realności osobowego zła i na konkretnych przykładach podawał sposoby oddziaływania szatana na człowieka. Wskazał też na sposoby obrony przed złem. Do tych środków należą stan łaski uświęcającej, sakramenty, modlitwa, zwłaszcza modlitwa różańcowa oraz sakramentalia, to jest medalik, woda święcona oraz błogosławieństwa.
Wśród prelegentów była również dr Wanda Półtawska, która mówiła na temat „Kapłan a rodzina”. Ukazała ona zadanie kapłana, który ma zobowiązanie prowadzenia rodziny do świętości. W zdecydowanych słowach Półtawska przestrzegała kobiety przed uwodzeniem księży i wskazywała na potrzebę prowadzenia głębokiego życia duchowego wypełnionego przystępowaniem do sakramentów i solidnym staraniem o realny postęp duchowy na drodze wykorzeniania wad i nabywania cnót. Sposób mówienia Pani Wandy oraz jej niezwykły autorytet sprawiał, że te trudne treści i wysokie wymagania były przyjmowane z ogromną uwagą i skupieniem.
Atmosfera sympozjum, które zgromadziło bardzo dużo młodzieży szkolnej, studenckiej i ludzi starszych, była bardzo podniosła. Spotkanie miało bowiem charakter rodzinnej medytacji nad zagadnieniami ważnymi w życiu Kościoła. Duszpasterski a nie tylko naukowy charakter wystąpień zachęcał do słuchania i podejmowania postanowień. Wielu uczestników sympozjum twierdziło potem, że zrobiło ono na nich ogromne wrażenie.
O godz. 19.00 prof. dr hab. Gabriela Klauza wykonała utwory muzyki organowej, które były muzyczną ilustracją modlitwy za kapłanów. Recytowane przez br. Tomasza Okonia modlitwy wprowadzały w nastrój modlitwy, a muzyka prowadziła do medytacji i zadumy nad powołaniem kapłana. W programie zostały wykonane utwory Jana Sebastiana Bacha, Mariana Sawy kompozytora lubelskiego, a także, na zakończenie, w transkrypcji organowej Alleluja – końcowego fragmentu oratorium F. Haendla „Mesjasz”. Koncert i modlitwa miały charakter bardzo uroczysty i ukazały piękno sztuki pomagającej przyswajać sobie wielkie wartości.
Sekretariat ds. Informacji
Prowincji Warszawskiej Kapucynów
ŹRÓDŁO : http://www.kapucyni.pl