(Łk 12,1-7)
Kiedy wielotysięczne tłumy zebrały się koło Niego, tak że jedni cisnęli się na drugich, zaczął mówić najpierw do swoich uczniów: Strzeżcie się kwasu, to znaczy obłudy faryzeuszów. Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie wyszło na jaw, ani nic tajemnego, co by się nie stało wiadome. Dlatego wszystko, co powiedzieliście w mroku, w świetle będzie słyszane, a coście w izbie szeptali do ucha, głosić będą na dachach. Lecz mówię wam, przyjaciołom moim: Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, a potem nic więcej uczynić nie mogą. Pokażę wam, kogo się macie obawiać: bójcie się Tego, który po zabiciu ma moc wtrącić do piekła. Tak, mówię wam: Tego się bójcie! Czyż nie sprzedają pięciu wróbli za dwa asy? A przecież żaden z nich nie jest zapomniany w oczach Bożych. U was zaś nawet włosy na głowie wszystkie są policzone. Nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli.
Bóg wie o nas wszystko i nie mamy siły nic przed Nim ukryć. Gdy tylko pomyślimy coś złego, On już to wie, gdy obrazimy bliźniego po cichu, w niebie odbija się to głośnym echem. Mamy się strzec obłudy faryzeuszów, czyli poczucia bycia lepszymi od wszystkich innych, ogromnej pychy. Jezus mówi, że to nie człowiek jest nam wrogiem, bo przecież jedyne, co człowiek może uczynić drugiemu – to zabić. Jest jednak ktoś o wiele silniejszy, ktoś kto może wyrządzić nam szkodę, którą całą wieczność będziemy przeżywać. To Szatan. Bo tylko on może wtrącić nas w ognie piekielne, gdzie będzie „płacz i zgrzytanie zębów” (o czym czytamy w innych miejscach w Piśmie Świętym). Ale jest dla nas nadzieja, bo przecież każdy włos na głowie jest nam policzony i jeśli tylko któryś spadnie, Bóg dowie się o naszych cierpieniach! Jesteśmy dla Niego ważni, dlatego będzie o nas walczył do końca, więc nie poddawajmy się w walce, bo jesteśmy w oczach Boga bardzo wartościowi i cenni.
WSPOMNIENIE ŚW. TERESY OD JEZUSA
Dziś w jej święto warto wspomnieć również i nieco przybliżyć postać Św. Teresy z Avila (1515-1582) inaczej nazywaną Teresą od Jezusa, czy pieszczotliwie „Dużą Teresą”. Była ona Hiszpanką. Najmłodszą z sześciorga rodzeństwa. W 1522 r. po przeczytaniu „Żywotów Świętych” Teresa ucieka ze starszym bratem Rodrygiem do kraju Maurów, gdzie planuje umrzeć za Chrystusa. Dzieci zostają jednak złapani przez stryja Franciszka i odprowadzeni z powrotem do domu. Niestrudzeni, zainspirowali się pustelnikami i sami starają się wieść w kamiennej przybudówce koło domu pustelnicze życie. Gdy Teresa ma 14 lat, umiera jej mama, dziewczynka ofiaruje matkę Maryi (bo takiego zawierzenia nauczyła ją właśnie mama). Ojciec nie zgadza się, by została zakonnicą, więc ucieka z domu do karmelitanek. Tam ciężko choruje i gdy siostry myślą, że umarła, ta odzyskuje przytomność. Jednak jeszcze przez 2 lata leży sparaliżowana. Pierwsze słowa, które słyszy od Boga to:”Odtąd masz rozmawiać z aniołami, a nie z ludźmi”, wtedy właśnie skupia się na coraz głębszej modlitwie. Od 1572 roku przy okazji Komunii Św., Teresa zostaje mistyczką. Przy potężnej fali mistyków – oszustów, jaka wówczas zalewała Hiszpanię, ludzie są pełni niedowierzania w przeżycia przyszłej Świętej. Kobieta ma wrażenie, że klasztor za mało wymaga, toteż podejmuje się reformy, w której powraca do pierwotnych wymogów karmelu. Pomimo wielu przeciwności założyła 32 klasztory, w tym 15 męskich. Teresa umarła 4 października 1582r. podczas jednej z wizytacji kościołów. Jej ostatnie słowa, to:”W końcu, Panie, jestem córką Kościoła!”. Na relikwiarzu z Jej sercem zamieszczono napis:”Teresa Jezusa, Jezus Teresy”.
Błogosławioną ogłosił ją Paweł V 24 kwietnia 1614 r., kanonizował ją Grzegorz XV 12 marca 1622 r., a jako pierwszą kobietę 27 września 1970 r. Paweł VI ogłosił św. Teresę od Jezusa Doktorem Kościoła
Wspomnienie św. Teresy od Jezusa przypada 15 października. Św. Teresa jest patronką Hiszpanii oraz miejscowości Pozega w Chorwacji, a także matek, chorych, w szczególności osób cierpiących na bóle głowy, wytwórców koronek, zakonników oraz ludzi wyśmiewanych z powodu ich pobożności.