Ś R O D A Jon 3,1-10; Ps 51,3-4,12-13,18-19; Jl 2,13; Łk 11,29-32
Na środę 1 WP
Przeżywamy 1 tydzień Wielkiego Postu, czasu nawrócenia serc i pokuty za grzechy.
Teksty czytań przynoszą nam opis jednego z większych w historii ludzkości nawoływania do zmiany postępowania. Przepowiadania Jonasza okazuje się skuteczne: Niniwici podejmują post, jako sposób na odwrócenia się od zła obecnego w ich życiu prywatnym i społecznym.
Istotne jest, że uczyniło to całe miasto, nie tylko zwykli obywatele, ale także władze. Do nas także dociera nawoływanie Nowego Jonasza: Chrystusa Pana. Powinniśmy zauważyć istotę zła w nas oraz naszym narodzie. Tylko wspólny wysiłek pobłogosławiony przez Boga, przyniesie wyzwolenie od zła.
To plemię jest plemieniem przewrotnym. żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku Jonasza’. Jaki to jest znak? Znak pokuty, wzywania do nawrócenia. A przede wszystkim Znak Zmartwychwstania. Uwierzenie w Boskość Chrystusa, w odkupienie win na drzewie krzyża oraz nadzieję niedzielnego poranka, kiedy pokazuje nam swe rany i obdarowuje Swym pokojem. Tak często zatrzymujemy się na męce, na krzyżu, zapominając o tym, że dnia trzeciego Chrystus powstał z martwych.
Iluż pośród słuchających Słów Syna Człowieczego odpowie na wezwanie do nawrócenia? Czy też odpowiemy w sercu swym, że Jego mowa jest trudna i odejdziemy? Czy też z drżeniem serca i w trudzie oczekujemy poranka Zmartwychwstania?(MC/JOX)