NOBISCUM AD CAELUM…

Wstąpmy do Ogrodu Pana

 

Dzisiaj w Kościele Katolickim przeżywamy wspomnienie NMP z Góry Karmel. O pojawieniu się szkaplerza w pobożności karmelitańskiej powiedziała w rozmowie z Marią Rachel Cimińską, Iwona Wilk radna prowincjalna Krakowskiej Prowincji Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych (OCDS).

(więcej…)

Z NIej czerpiemy życie

Kościół przeżywa dzisiaj uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej tradycyjnie nazywaną Bożym Ciałem.

Cała społeczność wierzących wyznaje wiarę w prawdziwą, realną i substancjalną obecność Chrystusa Pana pod postaciami Chleba i Wina. Najświętsze postacie są codziennym pokarmem człowieka, który stara się być uczniem Pana Jezusa. On sam chciał abyśmy je spożywali oraz adorowali.

Św. Jan Paweł II, podczas Kongresu Eucharystycznego odbywającego się w Rzymie w 2000 r. powiedział: „Wielbimy Cię, Prawdziwe Ciało Chrystusa, obecne w sakramencie nowego i wiecznego Przymierza, żywa pamiątko odkupieńczej ofiary. Ty, o Panie, jesteś Chlebem żywym, który zstąpił z nieba i który daje życie człowiekowi! Na krzyżu wydałeś swoje Ciało za życie świata”

W encyklice „Ecclesia de Eucharystia” [Eklezija de Eucharystja] św. Jan Paweł II napisał: „Kościół otrzymał Eucharystię od Chrystusa, swojego Pana, nie jako jeden z wielu cennych darów, ale jako „dar największy”, ponieważ jest to dar z samego siebie, z własnej osoby w jej świętym człowieczeństwie, jak też dar Jego dzieła zbawienia.” Ofiara Chrystusa, której Eucharystia jest sakramentalnym uobecnieniem stała się dostępna dla nas podczas każdej Mszy Świętej. Umożliwienie tego było głównym celem działania Chrystusa wobec wszystkich, którzy przyjdą po Nim.

Człowiek nie znosi pustki. Eucharystia wypełnia brak miłości, której wciąż w świecie jest niedosyt. Człowiek potrzebuje doświadczyć rodziny – Eucharystia jest życiem w jedności i miłości Ojca, Syna i Ducha Świętego. Człowiek nie może żyć wrażeniami, ale konkretnie zaplanowanymi czynami dobra; człowiek nie może opierać się na wrażeniu jakie wywołuje u innych – musi sięgać do najgłębszych motywów swoich czynów, dążyć do życia, które służy innym, pomaga im się stawać, uwalniać od zła, zniewoleń, a poprzez akceptację, zachętę i przykład popychać do rozwoju osobowości. Eucharystia jest obecnością trwałą – bo tylko tak człowiek może się rozwinąć, inaczej pozostanie karłem, naskórkowym przeżywaczem czy przeżuwaczem. Przychodź do Jezusa Eucharystycznego.

Św. Paweł powie: „Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie” (Ef 4, 4). Wokół Chrystusa tylko, wokół Boga, można zbudować solidną jedność.

Wokół Eucharystii, sakramentu Jego miłości do nas, gromadzi się Kościół, Jego Mistyczne Ciało. Chrystus i Kościół stanowią jedno Ciało, jedną wielką tajemnicę, która ujawni się na końcu czasów. Wyznajemy tę tajemnicę podczas procesji do 4 ołtarzy.

Dzisiejsza uroczystość posiada Oktawę, którą obchodzimy poprzez codzienne nabożeństwa i procesje. Uczestniczą w nich, do uroczystości najświętszego Serca Jezusa włącznie, dzieci, które przyjęły w tym roku po raz pierwszy Komunię Świętą.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *