Zakon Mniszek Klarysek od Wieczystej Adoracji należy do wielkiej rodziny franciszkańskiej i sięga swymi korzeniami do czasów Św. Franciszka z Asyżu i św. Klary.
W XIX w. z tego właśnie „franciszkańskiego drzewa” wyrosła nowa latorośl: Zakon Klarysek od Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu.
Po rewolucji francuskiej (1789-1792), Kościół w Europie dążył do odnowy życia religijnego. Powstały wówczas liczne wspólnoty zakonne, a wśród nich, właśnie nasze zgromadzenie – zwane początkowo – Franciszkankami Najświętszego Sakramentu.
Założycielami naszego Instytutu są: o. Bonawentura Heurlaut OFM cap. (1816-1887) oraz M. Maria Klara Bouillevaux (1820-1871). 15 XII 1854 r. Przyjęcie przez towarzyszki habitu zakonnego, z rąk o. Bonawentury uważa się za moment za narodziny Zakonu. W 1856 r. Klaryski – Franciszkanki Najświętszego Sakramentu – osiedliły się na stałe w Troyes, we Francji. Dom ten stał się kolebką wspólnoty. W 1866 r., do domu tego wstąpiła Polka, Ludwika Nałęcz – Morawska (1842-1906), zwana Matką Marią od Krzyża. W 1871 r., przeszczepiła ona Zakon Klarysek – Franciszkanek Najświętszego Sakramentu na grunt państwa polskiego, będącego wówczas pod zaborami. W 1873 r. siostry przybyły do Lwowa. Wybudowano tam, przy ulicy Kurkowej, duży klasztor i kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa, gdzie mniszki kontynuowały nieustanną adorację do roku 1946. Matka Maria od Krzyża Morawska, starała się o przyjęcie przez cały Zakon Reguły Św. Klary, by siostry mogły wieść surowe życie, w ścisłej klauzurze i oddawać się kontemplacji. Dokonała reformy Konstytucji, które zostały wstępnie zatwierdzone (dnia 20 IX 1889 r.) przez papieża Leona XIII. Zawierały one, w sposób nienaruszony, istotny cel – nieustającą adorację Przenajświętszego Sakramentu. Według tychże Konstytucji, Siostry spełniają tę misję w imieniu Kościoła. Adoracja odprawiana jest w duchu dziękczynienia z akcentem uwielbienia, przebłagania i prośby.
Po śmierci Matki Marii od Krzyża Morawskiej (1906 r.), dalsze starania, o przyjęcie przez Zakon Reguły Św. Klary,
podjęła Matka Maria Izabela Markiewicz. Głównym celem było przejście wszystkich konwentów, należących do domu macierzystego, z Trzeciego do Drugiego Zakonu św. Franciszka (czyli Zakonu św. Klary – Klarysek). Dokonało się to 29 VI 1912 r. – dekretem papieża Piusa X. Od tej chwili, siostry uzyskały przywilej ślubów uroczystych i klauzury papieskiej, a Zgromadzenie otrzymało status zakonu ścisłego.
W 2002 r. rozpoczął się proces beatyfikacyjny Matki Marii od Krzyża Morawskiej, która, już za życia, cieszyła się sławą świętości.
Źródło: Strona klasztoru w Słupsku „Loreto”
Foto. 
