
W rozważaniu tajemnicy zmartwychwstania pomoże nam prawosławna ikona. W Kościele prawosławnym zmartwychwstanie Pana Jezusa ukazane jest przede wszystkim jako Jego zstąpienie do piekieł, ogłoszenie Dobrej Nowiny uwięzionym tam duchom i wyzwolenie sprawiedliwych.
Chrystus schodzi do otchłani nie jako jeniec, lecz jako Zdobywca, Wyzwoliciel tych, którzy są tam uwięzieni; nie jako niewolnik, ale jako Władca życia. Na ikonie ukazany jest w wielkiej, promieniejącej aureoli, symbolu chwały, przedstawianej zwykle w różnych odcieniach błękitu, rozjaśnionej wychodzącymi z Niego świetlistymi promieniami. Jego szaty są złotożółtego koloru, rozświetlone przez tryskające z nich złote promienie. Ciemność piekieł wypełniona jest światłem Boskich promieni chwały Tego, który zstąpił tam, będąc Bogiem-Człowiekiem. Jest to światło nadchodzącego Zmartwychwstania, są to promyki brzasku zbliżającej się Paschy.
Zbawiciel ma pod sobą dwa skrzyżowane wrota piekieł, które właśnie skruszył. Obok nich widzimy szereg różnych detali, oznak zniszczenia mocy piekieł: rozerwane łańcuchy, klucze, gwoździe, otwarte zamki i tym podobne.
Nie ma tu Maryi, Bogurodzica jest bowiem między żywymi, razem z apostołami. W tej ikonie reprezentuje Ją Ewa, która za sprawą Maryi – Nowej Ewy – przyobleczona została w purpurowy płaszcz, symbol Boskości Matki Dziewicy. Maryja jest więc pośrednio tu obecna.
Zmartwychwstanie Pana Jezusa jest ogromną radością dla żyjących, ale jeszcze większą dla zmarłych. Dzięki Niemu wszyscy mogą być wolni i wejść do królestwa niebieskiego.
Świętując Zmartwychwstanie, patrzmy zarówno w górę, jak i w dół – jego moc obejmuje cały świat: widzialny i niewidzialny.
Warunki nabożeństwa
Przez 5 pierwszych sobót miesiąca – z intencją wynagrodzenia za grzechy popełnione przeciw Niepokalanemu Sercu Maryi – należy:
1. przystąpić do spowiedzi (można kilka dni przed pierwszą sobotą);
2. przyjąć Komunię świętą;
3. odmówić część różańca;
4. przez 15 minut towarzyszyć Maryi, rozmyślając nad tajemnicami różańcowymi (jedną lub kilkoma).