Offca napisał(a):Ale są też zwyczajne, czyli różnego rodzaju nasze umiejętności i talenty.
Darami zwyczajnymi Ducha św. określa się na ogół 7 darów wymienionych w Iz 11 oraz hymnach liturgicznych:
Iz 11,2 I spocznie na niej Duch Pański3,
duch mądrości i rozumu,
duch rady i męstwa,
duch wiedzy i bojaźni Pańskiej.
Natomiast za dary nadzwyczajne uchodzi 9 darów wymienionych w:
1Kor 12,7 Wszystkim zaś objawia się Duch dla [wspólnego] dobra. 8 Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha, 9 innemu jeszcze dar wiary w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania w jednym Duchu, 10 innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozpoznawanie duchów, innemu dar języków4 i wreszcie innemu łaska tłumaczenia języków. 11 Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak chce.
Powiedzmy, że każdy świadomy chrześcijanin powinien prosić Ducha św. o dary zwyczajne i liczyć się z możliwością obdarzenia go także darami nadzwyczjanymi [jednorazowo, na pewien czas lub nawet na całe życie].
Św. Jan od Krzyża przestrzega przed zbyt natarczywym proszeniem Boga o dary nadzwyczajne. Dlatego też w znanych mi francuskich wspólnotach Odnowy nie prosi się nigdy o dar języków, proroctwa itd. Mówi się jedynie: zgódź się na to, otwórz się na ten dar, jeśli czujesz, że go otrzymałeś. Nikt też nie uważa to za nienormalne, że jakiś członek wspólnoty nie ma daru językówlub też innego "spektakularnego" daru. Albo że przez jakiś czas miał, ale w tej chwili prawie w ogóle nim nie posługuje.
Bardziej liczy się "wzrost w łasce u Boga i ludzi" niż cokolwiek innego.
