Autor: S.M. Amabilis Gliniecka PSMC
www.orionistki.pl, www.misjalaare.blogspot.com
Mungu akubariki! Dzisiejsze rozważanie zaczynam tą krótką modlitwą w języku suahili, prosząc o to, by Bóg pobłogosławił każdemu, kto podejmuje trud rozważania Jego Słowa, tak by dzięki Jego łasce wydało w nas ono dobre owoce. Amen
W czwartą niedzielę lipca, Pan Jezus pozwala nam kolejny raz poznać się jako Ktoś nam bardzo bliski, Kto troszczy się o nasze dobro, dba o zaspokojenie naszych potrzeb, dla Kogo ważne jest to, co przeżywamy, Kto zainteresowany jest naszym codziennym życiem. Apostołowie wiedzieli, że Jezus taki właśnie jest, takim Go znali i dlatego przychodzili do Niego tak po prostu i zwyczajnie, by otwierać przed Nim swoje serca, tak, jak otwiera się je – bez lęku i z zaufaniem – przed najlepszym Przyjacielem.
Jakże piękny jest ten ewangeliczny obraz, gdy uczniowie spotykają się ze swoim Panem i opowiadają Mu o wszystkim „co zdziałali i czego nauczali”…
Podobnie jak Apostołowie, każdy z nas chce, by ktoś – w taki lub inny sposób – okazał, że jest zainteresowany naszym życiem, że nie jest mu obojętne to, czym się zajmujemy, co robimy, co przeżywamy i czego doświadczamy. Wiemy, jak dobrze jest być wysłuchanym, gdy wracamy pełni wrażeń z naszych małych-wielkich codziennych zajęć, które wpisują się w realizowane przez nas życiowe powołanie.
Pomyśl dziś z kim dzielisz się tym, co przeżywasz? Czy zapraszasz Boga do swoich zwykłych ludzkich spraw? Czy wierzysz w to, że Twoje życie nie jest Mu obojętne? Czy przynosisz do Jezusa swoje radości i troski, tak po prostu, zwyczajnie, każdego dnia wciąż na nowo?
Zauważ też, że Jezus nie tylko z uwagą i miłością wysłuchał swoich uczniów, ale dostrzegł także ich zmęczenie. Dlatego właśnie zaproponował, by odpoczęli, by odeszli na jakiś czas od swoich codziennych zajęć, obowiązków, prac i odnowili swoje siły duchowe i fizyczne. Podziękujmy dzisiaj Panu Bogu, w tę czwartą niedzielę wakacji, za czas odpoczynku, który nam daje, za te chwile, kiedy w szczególny sposób doświadczamy tego, że On jest Dobrym Pasterzem, który pozwala nam leżeć na zielonych pastwiskach, orzeźwia naszą duszę, zastawia dla nas stół i przeprowadza nas bezpiecznie przez wszystkie trudne sytuacje (por. Ps 25)
Jako uczeń Jezusa Chrystusa wiedz, że zawsze możesz do Niego przyjść, by opowiedzieć Mu o wszystkim, co stanowi Twoje życie… Jezus czeka i pragnie z uwagą wsłuchać się w to, co zechcesz Mu powierzyć. Pamiętaj, że On jest Dobrym Pasterzem, dlatego daje Ci także chwile wytchnienia, bo wie jak ważny jest dla Ciebie czas odpoczynku, byś z odnowioną pasją i energią mógł podejmować swoje codzienne obowiązki. Jako uczeń Chrystusa nie zapominaj jednak o tym, że najważniejsza w życiu jest MIŁOŚĆ. Dlatego, miej odwagę zrezygnować czasem ze swoich planów, nie trzymaj się ich kurczowo, miej zawsze otwarte serce i bądź gotowy przyjść z pomocą tym, którzy – może nieraz w mało odpowiednim dla Ciebie czasie – czekają na dobre słowo, życzliwy gest, odrobinę ciepła… Jesteś uczniem Tego, Który dziś pozwala nam się poznać jako Ten, kto potrafi ulitować się nad ludzką biedą i nie przejdzie obojętnie obok potrzebującego.
Św. Alojzy Orione mówił, że Tylko Miłość zbawi świat! Bądźmy zatem jej świadkami wszędzie tam, gdzie (także w czasie wakacji) posyła nas Pan.
Z oriońskim pozdrowieniem
z placówki misyjnej w Laare (Kenia).