Jak długo Mojżesz trzymał ręce podniesione do góry, Izrael miał przewagę. Gdy zaś ręce opuszczał, miał przewagę Amalekita.” Wj 17, 11
Lud Wybrany Nowego Testamentu jest wciąż w drodze. Czasem po prostu z Bożą pomocą przechodzi Jordan, innym razem musi walczyć z pogańskimi plemniami. Czymś normalnym jest, że kończy się misja wyznaczona przez Boga dla konkretnego człowieka, a on sam wie o tym, ponieważ odczytywał to w duchu wiary. Motywacją jest Chwała Boża na obliczu Kościoła oraz podejście z wiarą w nieustanną miłość Chrystusa, ogarniającą człowieka, nie tylko, gdy sprawuje urzędy, ale także, gdy jest „pokornym i prostym pracownikiem Winnicy Pańskiej”.
Benedykt XVI jest nowym Mojżeszem, który wie, że choć „nie przejdzie tego Jordanu”, ale będzie miał wciąż wzniesione ręce do modlitwy, prośby u Pana za wszystkimi wyznawcami Chrystusa zgromadzonymi w Kościele Chrystusowym, uobecniającym się najbardziej w Kościele katolickim.
Niech Pan Cię wspiera Ojcze Święty, abyś miał radość z Kościoła, z każdego z nas, abyś widział nas zwyciężających złego, oraz cieszących się pokojem, który szczególnie wobec nas Polaków wnosiłeś. Jesteśmy wdzięczni za każde słowo „pewnej” nauki, którą wypowiadałeś jako Biskup Rzymu, Bóg Cię wyznaczył, abyś wyniósł na ołtarze papieża Jana Pawła II, nie zostawiasz Kościoła opuszczonym i w nieładzie ale z jasno wyznaczonym kierunkiem, zabezpieczonego przed wrogami: w kierunku Ziemi Obiecanej – czyli nieba. Będziemy pamiętać w modlitwie o Twojej osobie, wciąż nosząc w sercu Twój dodający odwagi i ośmielający uśmiech, a Chrystus niech Ci błogosławi.